မုဒိတာ လမင္း

		ဇူလႈိင္၇၊၂၀၁၁ ၾကယ္ေတြလေတြကုိေငးၾကည့္မိဖုိ႔ေမ့ေနခဲ့တာၾကာေနခဲ့ပါၿပီ။ဒီည၁၂နာရီေက်ာ္ေက်ာ္မွာရွားရွား ပါးပါးၿဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲေကာင္းကင္းမွာလႏွစ္စင္းသဏၭာန္ေတြ႔ရမယ္ဆုိလုိ႔အခန္းထဲကထြက္ကာေကာင္း ကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ျဖစ္တယ္။သူတုိ႔ေျပာသလုိလႏွစ္စင္းလုိေတာ့မေတြ႔ရပါဘူး။ေအာက္မွာလည္းအလင္းေ  ရာင္ကရွိေန၊ေနာက္ၿပီးေကာင္းကင္ႀကီးကလည္းကုိယ္ငယ္ငယ္ကုိယ့္ေမြးရပ္ေျမကေကာင္းကင္မွာလုိ ၾကယ္တာရာေတြကမစုံလင္ေလေတာ့တခုခုလုိေနသလုိခံစားမိတယ္။အထူးသျဖင့္ေတာ့ၾကယ္ေတြလေတြ    အေၾကာင္းတခုတ္တရေၿပာျပတတ္တဲ့အသံတစ္သံေပ်ာက္ေနသလုိျဖစ္ေနလုိ႔လစ္ဟာေနသလုိထင္မိတယ္။  (၁) ၾကယ္တာရာေတြ စူးစူး၀ါး၀ါးငံု႔ၾကည့္ေနတဲ့ ကေဝည ေမေမ့ ... ကို ကၽြန္ေတာ္သတိရလိုက္တာ ... ‎ ညဥ့္ငွက္ေတြက ကမၻာအေပၚယံမွာ လူးလာပ်ံသန္း လေရာင္ကိုေတာင္ပံနဲ႔ တဖ်န္းဖ်န္း႐ုိက္ၾကတယ္ ... ။ ေလာကအတုမွာ ... လူသားအတုတစ္ေယာက္ ကိုယ့္ေပါက္ခၽြန္းကိုယ္ထမ္းၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္ ေမေမ ... ‎ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ေမေမ့ရင္ခြင္ဟာ ေသာကကင္းေ၀းတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး “နယ္”ပါ အခု ... ဘယ္မွာလဲ ဘယ္မွာလဲ ... ။ ျမဴမႈန္မိုးႏွင္းေတြက ေ႐ႊေရာင္တ၀င္း၀င္းေတာက္ ေမေမ့အုတ္ဂူကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ၾကလိမ့္မယ္ ေကာင္းရာဘံုသို႔သြား အားလံုးကို ေမ့ထားခဲ့ပါေတာ့ ေမေမ ..။  (တာရာမင္းေဝရဲ့ေခါင္းေလာင္းသံစာတမ္း-မွ။www.planet.comကေနကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္) ၾကယ္ေတြလေတြအေၾကာင္းကုိကဗ်ာဖြဲ႕သူေတြကဖြဲ႔ၾကတယ္။သီခ်င္းသီသူေတြကလည္းသီၾကတယ္။ နကၡတ္တာရာေတြအေၾကာင္းစိတ္ဝင္စားသူေတြကလည္းသူတုိ႔အျမင္နဲ႔သူတုိ႔နကၡတ္ဆုိင္ရာအဓိပၸါယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးဖြင့္ ၾကတယ္။ေဗဒင္ဆရာေတြကလည္းၿဂိဳဟ္ေတြနကၡတ္ေတြအေၾကာင္းေၿပာတတ္ၾကတယ္။ေနာက္ဆုံးနာမည္ေရြး တာေတာင္မွပဲဘယ္ေန႔ဘယ္ရက္မွာေမြးတယ္။ဘာနကၡတ္နဲ႔ယွဥ္တယ္ရယ္လုိ႔လေတြၾကယ္ေတြနဲ႔မလြတ္ႏိုင္စြာ အမည္ေပးၾက၊ေရြးတတ္ၾကတယ္။လူတစ္ေယာက္ရဲ့ဘဝအတြက္ၾကယ္လေတြကဘယ္ေလာက္ေတာင္ပါဝင္ပတ္ သက္မႈရွိတယ္၊လႊမ္းမုိးခ်ယ္လွယ္ႏုိင္တယ္ဆုိတာတိတိက်က်မသိေပမယ့္လူသားေတြၾကားမွာၾကယ္တာရာေတြ က ေတာ္ေတာ္ေနရာယူထားတာကုိေတာ့ေသေသခ်ာခ်ာကုိ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။  ကုိယ့္ဘဝမွာလည္းၾကယ္တာရာေတြ၊လေတြကေတာ္ေတာ္အေရးပါတဲ့ေနရာမွာရွိပါတယ္။ၾကယ္ေတြလေ တြကတခါခါမွာကုိယ့္ဘဝအေမွာင္ညမ်ားအတြက္လမ္းျပေတြျဖစ္သလုိ၊တခါခါမွာေတာ့လည္းကုိယ့္စိတ္ကုိလွပစြာ ထားတတ္ေအာင္ခ်ယ္သတတ္တဲ့ပန္းခ်ီဆရာေတြျဖစ္ေနတတ္တယ္လုိ႔လည္းခုိင္ခုိင္မာမာယုံၾကည္မိျပန္တယ္။ေ ဟာဟုိၾကယ္တန္းကေမာင္ရင္ဆုိင္းထမ္း၊ဟုိၾကယ္စုကေတာ့ေဖ်ာက္ဆိပ္ၾကယ္၊ဟုိးေျမာက္ဖက္ဆီကအေတာက္ပ ဆုံးၾကယ္ႀကီးကေတာ့ဓူဝံၾကယ္လုိ႔ေခၚတယ္။ဟုိမွာျမင္ရတယ္မဟုတ္လား။ဘဲပုံၾကယ္၊ေဟာဟုိဖက္မွာေတာ့လိပ္ တစ္ေကာင္။ေကာင္းကင္တခြင္ေတာက္ပစြာလင္းလက္ေနတဲ့ၾကယ္ေတြကုိလက္ညွိဳးထုိးလုိ႔ၾကယ္ေတြအေၾကာင္းေျ   ၿပာျပတတ္တဲ့အဖြားဟာခုေနခါမွာၾကယ္တစ္လုံးလုံးဆီမွာမ်ားေရာက္ေနေလမလားလုိ႔ေတြးမိပါတယ္။တကယ္ပါ၊ ၾကယ္ေတြလေတြသာဒီကမၻာမွာမရွိခဲ့ဘူးဆုိရင္ကုိယ္ဟာလွပစြာစိတ္ကူးယဥ္တတ္သူတစ္ဦးလည္းၿဖစ္လာမယ္ဟုတ္                                    ပါဘူး။ လကုိေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မဟုတ္ေပမယ့္ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လုိၿဖစ္ေနခဲ့တဲ့၊ဝတၴဳ    တစ္ပုဒ္မတ္ေပမယ့္လည္းမရုိးႏုိင္စြာဖတ္မဝတဲ့ဝတၳဳတစ္ပုဒ္လုိျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္းကၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံ႔ဖြယ္ရာရင္                              မွာေပၚလာရျပန္တယ္။ဒီညေကာင္းကင္မွာတကယ္ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းကလႏွစ္စင္းမျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ရင္တြင္းမွာသာ                                      တဲ့လတစ္မင္းေၾကာင့္တကယ့္ကုိလႏွစ္စင္းျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ညပါ။ပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္လြန္းတဲ့လမုိက္ညမ်ားမွာေကာင္း              ကင္ကိုလက္ညွိဳးညႊန္လုိ႔ငါ့ေျမးဟုိမွာၾကည့္စမ္း၊ခုၿမင္ရတဲ့ၾကယ္ေတြရဲ့အလင္းကလသာညမ်ားမွာၿမင္ရတဲ့ၾကယ္ေတြ              ရဲ့အလင္းထပုိလင္းတယ္မဟုတ္လား။ ဒီလုိပဲေပါ့ေျမးရယ္။တခါခါကိုယ့္ဘဝမွာအရာအားလုံးပိန္းပိတ္ေအာင္အေမွာ                     င္က်ေနၿပီဆုိလ်င္ကုိယ့္မွာရွိတဲ႔အလင္းေရာင္ကပုိေတာက္ပလာတတ္တာ။ငါ့ေျမးႀကီးလာရင္လည္းဘဝမွာပိန္းပိတ္ေ                  အာင္ေမွာင္တဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးလည္းရွိလာႏုိင္တယ္။             အဲဒီအခါက်ရင္ငါ့ေျမးမွာရွိတဲ့အစြမ္းအစကုိထုတ္ျပခြင့္ရတာပဲလုိ႔ေတြးၿပီးအေမွာင္ဘဝကုိရဲရဲရင့္ရင့္ရင္ဆုိင္ရမယ္လုိ႔                                      အဖြားကေၿပာတတ္တယ္။ဒီလုိေျပာခ်ိန္မ်ားမွာအေမွာင္ၾကားကေတာက္ပေနတတ္တဲ့အဖြားရဲ့မ်က္လုံးေရာင္ဟာေ                              ကာင္းကင္မွာျမင္ရတဲ့အေတာက္ပဆုံးၾကယ္ရဲ့အလင္းထက္ပုိၿပီးလင္းလက္ေနသလုိထင္မိေဟာင္ေနရတဲ့လမင္းၾကီး                                        တယ္။ အဲဒီအလင္းကကုိယ့္ကုိခြန္အားေတြေပးသလုိလည္း ခံစားခဲ့မိတယ္။ ကုိယ့္အရြယ္ေတာ္ေတာ္ေလးရလာတဲ့အထိအေမွာင္ညေတြကုိေတြ႔ရလုိ႔အလင္းမဲ့ျဖစ္ေနတတ္တဲ့အခါမ်ိဳး         မွာအဖြားေျပာတဲ့ၾကယ္ရဲ့အလင္းေရာင္အေၾကာင္းကုိသတိရမိတတ္တယ္။သတိရမိတုိင္းလည္းေကာင္းကင္တခြင္ ကုိေမာ့ၾကည့္လုုိ႔အေတာက္ပဆုံးၾကယ္တစ္လုံးကုိရွာေနမိတတ္တယ္။ဒီအေတာက္ပဆုံးၾကယ္တစ္လုံးဆီမွာအဖြား ရဲ့မ်က္လုံးတစ္စုံမ်ားေတြ႔ႏုိင္ေလမလားလုိ႔ထင္ေနမိတာကုိလည္းကုိယ္ဝန္ခံရမွာပါ။ ခုေတာ့လည္းထာဝရအလင္းမမဲ့တဲ့အရပ္မွာေနေနခဲ့တာႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာလာခဲ့ၿပီမုိ႔အေမွာင္ညဆုိတာ          ကုိေတာင္မွသတိမထားျဖစ္ခဲ့ေတာ့ပါဘူး။သုိ႔ေပမယ့္ဘဝရဲ့အခက္အခဲတစ္ခုခုနဲ႔ေတြ႔ေလတုိင္းေတာ့ၾကယ္ေတြအေ        ၾကာင္းၿပာတတ္တဲ့အဖြားရဲ့စကားကုိၿပန္လည္ၾကားေယာင္မိတတ္ပါတယ္။ဒီညမွာလည္းေကာင္းကင္ကအေတာက္                         ပဆုံးၾကယ္တစ္လုံးကုိ ရွာေဖြေနျဖစ္ခဲ့တယ္ဆုိတာေၿပာျပေနဖုိ႔ လုိမယ္မဟုတ္ပါဘူးေလ။ လမုိက္ညမ်ားမွာၾကယ္ေတြအေၾကာင္းေၿပာတတ္တဲ့အဖြားကလသာညမ်ားမွာဆုိရင္ျဖင့္လအေၾကာင္းကုိ တဖြဲ႔တႏြဲ႔ေၿပာတတ္ျပန္တယ္။ေရႊလမွာယုန္ဝပ္လုိ႔၊ဆန္ဖြတ္သည့္အဖုိးအုိ၊ေဟာၾကည္႔ပါဆို၊ဆုိသာဆုိပုိမုိသည့္စကား၊ ကေလးငယ္အငိုတိတ္ေအင္၊အရိပ္ေယာင္ျပတယ္၊ဖုိးလနတ္သား-ဆုိတဲ့ကေလးကဗ်ာတစ္ပုဒ္အဖြားႏႈတ္ကရြတ္ဆုိ      တာကုိမၾကာမၾကာၾကားရတတ္တယ္။လသာညမ်ားမွာသီခ်င္းတေၾကာ္ေၾကာ္နဲ႔ေမာင္းေထာင္းဆန္ဖြတ္လုပ္ေလ့ရွိ       တဲ့အညာေတာရြာဓေလ့မွာဆန္ဖြတ္သည့္အဖုိးအုိဆုိတဲ့ဒီကေလးကဗ်ာေလးဟာပုိမုိအဓိပၸါယ္ျပည့္ဝေနေလသလားေ                                            တာ့ မဆုိႏုိင္ဘူးေပါ့။ လျပည့္ညမ်ားမွာထိန္ထိန္သာေနတဲ့လကုိၾကည့္လုိ႔-ေျမးဟုိမွာၾကည့္၊အဖုိးအုိကေမာင္းေထာင္းေနတာ၊ အမယ္ႀကီး(အဖြားအုိ)ကေရွ႔မွာဆန္ျပာလုိ႔။ေတြ႔တယ္မဟုတ္လား၊ညိဳဒုတ္(ေခြး)ႀကီးကလည္းအဖြားအုိေဘးမွာေ   ဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္လုိ႔ဆုိၿပီးယုန္ဝပ္လရဲ့ဆန္ဖြတ္ညပုံျပင္အလွကုိမရုိးႏုိင္စြာရွင္းျပတတ္တယ္။လထဲမွာေတြ႔ရတဲ့ အမဲေရာင္အရိပ္ကအဖြားေျပာျပေတာ့လည္းတကယ့္ကုိမွဆန္ဖြတ္ဆန္ျပာသူေတြ၊ညိဳဒုတ္ေတြၿဖစ္လုိ႔။ကေလးဘ                                                ဝရဲ့ ၾကယ္လပုံျပင္ေတြဟာ ျပန္လည္သတိရေလတုိင္း တကယ့္ကုိမွ လြမ္းေမာဖြယ္အျပည့္နဲ႔ပါ။ လအေၾကာင္းေျပာျပတတ္တဲ့အဖြားစကားထဲမွာအထူးသတိရေနမိတတ္ကေတာ့လရဲ့မုဒိတာစိတ္ထားကုိ           ပါ။သက္မဲ့လရဲ့မုဒိတာစိတ္ထားဆုိတာကုိဆန္းေနမလားေတာ့မသိဘူးေပါ့။ဒါေပမယ့္အဖြားေျပာတတ္တဲ့လရဲ႕မုဒိ         တာစိတ္ထားကုိေတာ့ကေလးငယ္ငယ္အရြယ္ကတည္းကစလုိ႔ကုိယ္ကေတာ့ႏွစ္သက္သေဘာက်ေနမိ တယ္။ တိမ္တုိက္ေတြသူ႔ကုိဖုံးအုပ္လာရင္လည္း'လ,က'စိတ္မဆုိးတတ္ဘူး။သူကေတာ့လူူေကာင္းပဲ၊သူ႔အတြက္             ပဲအလင္းေရာင္ေပးမယ္၊သူကေတာ့လူဆုိးမုိ႔အလင္းေရာင္မေပးဘူးလုိ႔ခြဲျခားတတ္တဲ့စိတ္ထားလမင္းမွာမရွိဘူး။          သူကရွင္ဘုရင္ႀကီးမုိ႔၊သူကေတာ့သူေတာင္းစားမုိ႔ဆုိၿပီးသူ႔အလင္းကုိပုိပုိလုိလုိမျဖစ္ေစဘူး။ေနာက္ၿပီးသူ႔အလင္းက ဘယ္သူ႔ကုိမွမပူေလာင္ေစဘူးေလ။ကုိယ္ေပးႏုိင္တဲ့တစ္စုံတစ္ရာဟာအျခားသူေတြအတြက္အပူမျဖစ္ေစဖုိ႔လည္း အေရးႀကီးတယ္။လမင္းကပုိးစုန္းၾကဴရဲ့အလင္းေလးပဲဆုိၿပီးပ်က္ရယ္မျပဳသလုိaနမင္းႀကီးရဲ့အလင္းပဲဆုိၿပီးလည္း မနာလုိမရွဳဆိတ္မရွိဘူး။ေန႔အခ်ိန္ေနမင္းႀကီးထြက္လာေတာ့သူကအသာအယာသူ႔အလင္းကုိရုပ္သိမ္းေပးလုိက္       တာပဲ။လမင္းႀကီးကတကယ့္ကုိမွမုဒိတာႀကီးတယ္ေလ။သူထက္သာတဲ့အလင္းေတြေရာက္လာေတာ့လည္းလမင္း      ႀကီးကမနာလုိျဖစ္မေနဘူး။သူတုိ႔ကုိလင္းခြင့္ေပးလုိက္တာပဲ။ ေနာက္ၿပီးလမင္းႀကီးကုိၾကည့္ပါလား။အၿမဲၿပဳံးေနတယ္ေလ။ငါ့ေျမးလည္းလမင္းလုိစိတ္ထားနဲ႔အၿမဲတမ္း ၿပဳံးေနႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားရမယ္။ငါ့ေျမးေၾကာင့္ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိမွမပူေလာင္ေစရဘူး။ေနာက္ၿပီး လမင္းႀကီးလုိပဲငါ့ေျမးလည္းဟုိလူ႔ကုိသာေစ၊ဒီလူ႔ကုိနာေစဆုိတဲ့စိတ္ထားမ်ိဳးမရွိေစရဘူး။လကြယ္ညမ်ားမွာအခြင့္      မရလုိ႔မသာရတာကုိစိတ္ညစ္မေနပဲအခြင့္ရတဲ့လသာညမ်ားမွာလမင္းႀကီးကအစြမ္းကုန္ထိန္ထိန္သာတာပဲေလ။           ဒါဟာလရဲ့အလွပဲေပါ့ေၿမးရယ္။ေၿမးလဲလမင္းႀကီးလုိေအးျမျခင္းေတြ၊အလင္းေတြကုိအမ်ားႀကီးေပးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္ရယ္လုိ႔ဘဝနဲ႔လကုိယွဥ္္တြဲျပကာၿပာတတ္တဲ့အဖြားစကားသံေတြကုိနားထဲမွာထင္ထင္ရွားရွား ျပန္                 လည္ၾကားေယာင္မိတယ္။ကုိယ့္စိတ္ကုိသိလုိ႔မ်ားလမင္းကတဆင္အဖြားကခုလုိစကားဆုိေလသလားလုိ႔လည္း                ေတြးမိလုိက္ေသးတယ္။          ေအးျမျခင္းေတြ၊ညီမွ်ျခင္းေတြ၊အလင္းေတြေပးတတ္တဲ့လမင္းအေၾကာင္းနဲ႔အတူ"မုဒိတာလမင္း"ဆုိတဲ့ စကားလုံးေလးကကုိယ့္ႏွစ္လုံးသားကတဆင့္ႏႈတ္ဖ်ားကုိေရာက္လာတယ္။အျခားဘယ္အရာေတြကုိမွပုိင္ဆုိင္ဖုိ႔ လုိလုိလားလားမရွိတတ္ေပမယ့္မနာလုိဝန္တုိျခင္းကင္းတဲ့စိတ္ထားေကာင္းတစ္ခုကုိပုိင္ဆုိင္တဲ့လူသားတစ္ဦးေ                                               တာ့ၿဖစ္ခ်င္တယ္။အထူးသျဖင့္ေတာ့အဖြားေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သလုိလမင္းႀကီးလုိအလင္းေတြေအးျမျခင္းေတြကုိအမ်ား                                               ႀကီးမေပးႏုိင္သည့္တုိင္ကုိယ္ဟာလူသားေတြအတြက္နဲနဲေလးျဖစ္ေစဦးေတာ့ေအးျမတဲ့အလင္းေရာင္ေပးသူ     တစ္ေယာက္လည္းပဲ ျဖစ္ခ်င္ေနမိတယ္။ ။

 

		ဇူလႈိင္၇၊၂၀၁၁ ၾကယ္ေတြလေတြကုိေငးၾကည့္မိဖုိ႔ေမ့ေနခဲ့တာၾကာေနခဲ့ပါၿပီ။ဒီည၁၂နာရီေက်ာ္ေက်ာ္မွာရွားရွား ပါးပါးၿဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲေကာင္းကင္းမွာလႏွစ္စင္းသဏၭာန္ေတြ႔ရမယ္ဆုိလုိ႔အခန္းထဲကထြက္ကာေကာင္း ကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ျဖစ္တယ္။သူတုိ႔ေျပာသလုိလႏွစ္စင္းလုိေတာ့မေတြ႔ရပါဘူး။ေအာက္မွာလည္းအလင္းေ  ရာင္ကရွိေန၊ေနာက္ၿပီးေကာင္းကင္ႀကီးကလည္းကုိယ္ငယ္ငယ္ကုိယ့္ေမြးရပ္ေျမကေကာင္းကင္မွာလုိ ၾကယ္တာရာေတြကမစုံလင္ေလေတာ့တခုခုလုိေနသလုိခံစားမိတယ္။အထူးသျဖင့္ေတာ့ၾကယ္ေတြလေတြ    အေၾကာင္းတခုတ္တရေၿပာျပတတ္တဲ့အသံတစ္သံေပ်ာက္ေနသလုိျဖစ္ေနလုိ႔လစ္ဟာေနသလုိထင္မိတယ္။  (၁) ၾကယ္တာရာေတြ စူးစူး၀ါး၀ါးငံု႔ၾကည့္ေနတဲ့ ကေဝည ေမေမ့ ... ကို ကၽြန္ေတာ္သတိရလိုက္တာ ... ‎ ညဥ့္ငွက္ေတြက ကမၻာအေပၚယံမွာ လူးလာပ်ံသန္း လေရာင္ကိုေတာင္ပံနဲ႔ တဖ်န္းဖ်န္း႐ုိက္ၾကတယ္ ... ။ ေလာကအတုမွာ ... လူသားအတုတစ္ေယာက္ ကိုယ့္ေပါက္ခၽြန္းကိုယ္ထမ္းၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္ ေမေမ ... ‎ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ေမေမ့ရင္ခြင္ဟာ ေသာကကင္းေ၀းတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး “နယ္”ပါ အခု ... ဘယ္မွာလဲ ဘယ္မွာလဲ ... ။ ျမဴမႈန္မိုးႏွင္းေတြက ေ႐ႊေရာင္တ၀င္း၀င္းေတာက္ ေမေမ့အုတ္ဂူကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ၾကလိမ့္မယ္ ေကာင္းရာဘံုသို႔သြား အားလံုးကို ေမ့ထားခဲ့ပါေတာ့ ေမေမ ..။  (တာရာမင္းေဝရဲ့ေခါင္းေလာင္းသံစာတမ္း-မွ။www.planet.comကေနကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္) ၾကယ္ေတြလေတြအေၾကာင္းကုိကဗ်ာဖြဲ႕သူေတြကဖြဲ႔ၾကတယ္။သီခ်င္းသီသူေတြကလည္းသီၾကတယ္။ နကၡတ္တာရာေတြအေၾကာင္းစိတ္ဝင္စားသူေတြကလည္းသူတုိ႔အျမင္နဲ႔သူတုိ႔နကၡတ္ဆုိင္ရာအဓိပၸါယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးဖြင့္ ၾကတယ္။ေဗဒင္ဆရာေတြကလည္းၿဂိဳဟ္ေတြနကၡတ္ေတြအေၾကာင္းေၿပာတတ္ၾကတယ္။ေနာက္ဆုံးနာမည္ေရြး တာေတာင္မွပဲဘယ္ေန႔ဘယ္ရက္မွာေမြးတယ္။ဘာနကၡတ္နဲ႔ယွဥ္တယ္ရယ္လုိ႔လေတြၾကယ္ေတြနဲ႔မလြတ္ႏိုင္စြာ အမည္ေပးၾက၊ေရြးတတ္ၾကတယ္။လူတစ္ေယာက္ရဲ့ဘဝအတြက္ၾကယ္လေတြကဘယ္ေလာက္ေတာင္ပါဝင္ပတ္ သက္မႈရွိတယ္၊လႊမ္းမုိးခ်ယ္လွယ္ႏုိင္တယ္ဆုိတာတိတိက်က်မသိေပမယ့္လူသားေတြၾကားမွာၾကယ္တာရာေတြ က ေတာ္ေတာ္ေနရာယူထားတာကုိေတာ့ေသေသခ်ာခ်ာကုိ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။  ကုိယ့္ဘဝမွာလည္းၾကယ္တာရာေတြ၊လေတြကေတာ္ေတာ္အေရးပါတဲ့ေနရာမွာရွိပါတယ္။ၾကယ္ေတြလေ တြကတခါခါမွာကုိယ့္ဘဝအေမွာင္ညမ်ားအတြက္လမ္းျပေတြျဖစ္သလုိ၊တခါခါမွာေတာ့လည္းကုိယ့္စိတ္ကုိလွပစြာ ထားတတ္ေအာင္ခ်ယ္သတတ္တဲ့ပန္းခ်ီဆရာေတြျဖစ္ေနတတ္တယ္လုိ႔လည္းခုိင္ခုိင္မာမာယုံၾကည္မိျပန္တယ္။ေ ဟာဟုိၾကယ္တန္းကေမာင္ရင္ဆုိင္းထမ္း၊ဟုိၾကယ္စုကေတာ့ေဖ်ာက္ဆိပ္ၾကယ္၊ဟုိးေျမာက္ဖက္ဆီကအေတာက္ပ ဆုံးၾကယ္ႀကီးကေတာ့ဓူဝံၾကယ္လုိ႔ေခၚတယ္။ဟုိမွာျမင္ရတယ္မဟုတ္လား။ဘဲပုံၾကယ္၊ေဟာဟုိဖက္မွာေတာ့လိပ္ တစ္ေကာင္။ေကာင္းကင္တခြင္ေတာက္ပစြာလင္းလက္ေနတဲ့ၾကယ္ေတြကုိလက္ညွိဳးထုိးလုိ႔ၾကယ္ေတြအေၾကာင္းေျ   ၿပာျပတတ္တဲ့အဖြားဟာခုေနခါမွာၾကယ္တစ္လုံးလုံးဆီမွာမ်ားေရာက္ေနေလမလားလုိ႔ေတြးမိပါတယ္။တကယ္ပါ၊ ၾကယ္ေတြလေတြသာဒီကမၻာမွာမရွိခဲ့ဘူးဆုိရင္ကုိယ္ဟာလွပစြာစိတ္ကူးယဥ္တတ္သူတစ္ဦးလည္းၿဖစ္လာမယ္ဟုတ္                                    ပါဘူး။ လကုိေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မဟုတ္ေပမယ့္ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လုိၿဖစ္ေနခဲ့တဲ့၊ဝတၴဳ    တစ္ပုဒ္မတ္ေပမယ့္လည္းမရုိးႏုိင္စြာဖတ္မဝတဲ့ဝတၳဳတစ္ပုဒ္လုိျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္းကၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံ႔ဖြယ္ရာရင္                              မွာေပၚလာရျပန္တယ္။ဒီညေကာင္းကင္မွာတကယ္ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းကလႏွစ္စင္းမျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ရင္တြင္းမွာသာ                                      တဲ့လတစ္မင္းေၾကာင့္တကယ့္ကုိလႏွစ္စင္းျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ညပါ။ပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္လြန္းတဲ့လမုိက္ညမ်ားမွာေကာင္း              ကင္ကိုလက္ညွိဳးညႊန္လုိ႔ငါ့ေျမးဟုိမွာၾကည့္စမ္း၊ခုၿမင္ရတဲ့ၾကယ္ေတြရဲ့အလင္းကလသာညမ်ားမွာၿမင္ရတဲ့ၾကယ္ေတြ              ရဲ့အလင္းထပုိလင္းတယ္မဟုတ္လား။ ဒီလုိပဲေပါ့ေျမးရယ္။တခါခါကိုယ့္ဘဝမွာအရာအားလုံးပိန္းပိတ္ေအာင္အေမွာ                     င္က်ေနၿပီဆုိလ်င္ကုိယ့္မွာရွိတဲ႔အလင္းေရာင္ကပုိေတာက္ပလာတတ္တာ။ငါ့ေျမးႀကီးလာရင္လည္းဘဝမွာပိန္းပိတ္ေ                  အာင္ေမွာင္တဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးလည္းရွိလာႏုိင္တယ္။             အဲဒီအခါက်ရင္ငါ့ေျမးမွာရွိတဲ့အစြမ္းအစကုိထုတ္ျပခြင့္ရတာပဲလုိ႔ေတြးၿပီးအေမွာင္ဘဝကုိရဲရဲရင့္ရင့္ရင္ဆုိင္ရမယ္လုိ႔                                      အဖြားကေၿပာတတ္တယ္။ဒီလုိေျပာခ်ိန္မ်ားမွာအေမွာင္ၾကားကေတာက္ပေနတတ္တဲ့အဖြားရဲ့မ်က္လုံးေရာင္ဟာေ                              ကာင္းကင္မွာျမင္ရတဲ့အေတာက္ပဆုံးၾကယ္ရဲ့အလင္းထက္ပုိၿပီးလင္းလက္ေနသလုိထင္မိေဟာင္ေနရတဲ့လမင္းၾကီး                                        တယ္။ အဲဒီအလင္းကကုိယ့္ကုိခြန္အားေတြေပးသလုိလည္း ခံစားခဲ့မိတယ္။ ကုိယ့္အရြယ္ေတာ္ေတာ္ေလးရလာတဲ့အထိအေမွာင္ညေတြကုိေတြ႔ရလုိ႔အလင္းမဲ့ျဖစ္ေနတတ္တဲ့အခါမ်ိဳး         မွာအဖြားေျပာတဲ့ၾကယ္ရဲ့အလင္းေရာင္အေၾကာင္းကုိသတိရမိတတ္တယ္။သတိရမိတုိင္းလည္းေကာင္းကင္တခြင္ ကုိေမာ့ၾကည့္လုုိ႔အေတာက္ပဆုံးၾကယ္တစ္လုံးကုိရွာေနမိတတ္တယ္။ဒီအေတာက္ပဆုံးၾကယ္တစ္လုံးဆီမွာအဖြား ရဲ့မ်က္လုံးတစ္စုံမ်ားေတြ႔ႏုိင္ေလမလားလုိ႔ထင္ေနမိတာကုိလည္းကုိယ္ဝန္ခံရမွာပါ။ ခုေတာ့လည္းထာဝရအလင္းမမဲ့တဲ့အရပ္မွာေနေနခဲ့တာႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာလာခဲ့ၿပီမုိ႔အေမွာင္ညဆုိတာ          ကုိေတာင္မွသတိမထားျဖစ္ခဲ့ေတာ့ပါဘူး။သုိ႔ေပမယ့္ဘဝရဲ့အခက္အခဲတစ္ခုခုနဲ႔ေတြ႔ေလတုိင္းေတာ့ၾကယ္ေတြအေ        ၾကာင္းၿပာတတ္တဲ့အဖြားရဲ့စကားကုိၿပန္လည္ၾကားေယာင္မိတတ္ပါတယ္။ဒီညမွာလည္းေကာင္းကင္ကအေတာက္                         ပဆုံးၾကယ္တစ္လုံးကုိ ရွာေဖြေနျဖစ္ခဲ့တယ္ဆုိတာေၿပာျပေနဖုိ႔ လုိမယ္မဟုတ္ပါဘူးေလ။ လမုိက္ညမ်ားမွာၾကယ္ေတြအေၾကာင္းေၿပာတတ္တဲ့အဖြားကလသာညမ်ားမွာဆုိရင္ျဖင့္လအေၾကာင္းကုိ တဖြဲ႔တႏြဲ႔ေၿပာတတ္ျပန္တယ္။ေရႊလမွာယုန္ဝပ္လုိ႔၊ဆန္ဖြတ္သည့္အဖုိးအုိ၊ေဟာၾကည္႔ပါဆို၊ဆုိသာဆုိပုိမုိသည့္စကား၊ ကေလးငယ္အငိုတိတ္ေအင္၊အရိပ္ေယာင္ျပတယ္၊ဖုိးလနတ္သား-ဆုိတဲ့ကေလးကဗ်ာတစ္ပုဒ္အဖြားႏႈတ္ကရြတ္ဆုိ      တာကုိမၾကာမၾကာၾကားရတတ္တယ္။လသာညမ်ားမွာသီခ်င္းတေၾကာ္ေၾကာ္နဲ႔ေမာင္းေထာင္းဆန္ဖြတ္လုပ္ေလ့ရွိ       တဲ့အညာေတာရြာဓေလ့မွာဆန္ဖြတ္သည့္အဖုိးအုိဆုိတဲ့ဒီကေလးကဗ်ာေလးဟာပုိမုိအဓိပၸါယ္ျပည့္ဝေနေလသလားေ                                            တာ့ မဆုိႏုိင္ဘူးေပါ့။ လျပည့္ညမ်ားမွာထိန္ထိန္သာေနတဲ့လကုိၾကည့္လုိ႔-ေျမးဟုိမွာၾကည့္၊အဖုိးအုိကေမာင္းေထာင္းေနတာ၊ အမယ္ႀကီး(အဖြားအုိ)ကေရွ႔မွာဆန္ျပာလုိ႔။ေတြ႔တယ္မဟုတ္လား၊ညိဳဒုတ္(ေခြး)ႀကီးကလည္းအဖြားအုိေဘးမွာေ   ဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္လုိ႔ဆုိၿပီးယုန္ဝပ္လရဲ့ဆန္ဖြတ္ညပုံျပင္အလွကုိမရုိးႏုိင္စြာရွင္းျပတတ္တယ္။လထဲမွာေတြ႔ရတဲ့ အမဲေရာင္အရိပ္ကအဖြားေျပာျပေတာ့လည္းတကယ့္ကုိမွဆန္ဖြတ္ဆန္ျပာသူေတြ၊ညိဳဒုတ္ေတြၿဖစ္လုိ႔။ကေလးဘ                                                ဝရဲ့ ၾကယ္လပုံျပင္ေတြဟာ ျပန္လည္သတိရေလတုိင္း တကယ့္ကုိမွ လြမ္းေမာဖြယ္အျပည့္နဲ႔ပါ။ လအေၾကာင္းေျပာျပတတ္တဲ့အဖြားစကားထဲမွာအထူးသတိရေနမိတတ္ကေတာ့လရဲ့မုဒိတာစိတ္ထားကုိ           ပါ။သက္မဲ့လရဲ့မုဒိတာစိတ္ထားဆုိတာကုိဆန္းေနမလားေတာ့မသိဘူးေပါ့။ဒါေပမယ့္အဖြားေျပာတတ္တဲ့လရဲ႕မုဒိ         တာစိတ္ထားကုိေတာ့ကေလးငယ္ငယ္အရြယ္ကတည္းကစလုိ႔ကုိယ္ကေတာ့ႏွစ္သက္သေဘာက်ေနမိ တယ္။ တိမ္တုိက္ေတြသူ႔ကုိဖုံးအုပ္လာရင္လည္း'လ,က'စိတ္မဆုိးတတ္ဘူး။သူကေတာ့လူူေကာင္းပဲ၊သူ႔အတြက္             ပဲအလင္းေရာင္ေပးမယ္၊သူကေတာ့လူဆုိးမုိ႔အလင္းေရာင္မေပးဘူးလုိ႔ခြဲျခားတတ္တဲ့စိတ္ထားလမင္းမွာမရွိဘူး။          သူကရွင္ဘုရင္ႀကီးမုိ႔၊သူကေတာ့သူေတာင္းစားမုိ႔ဆုိၿပီးသူ႔အလင္းကုိပုိပုိလုိလုိမျဖစ္ေစဘူး။ေနာက္ၿပီးသူ႔အလင္းက ဘယ္သူ႔ကုိမွမပူေလာင္ေစဘူးေလ။ကုိယ္ေပးႏုိင္တဲ့တစ္စုံတစ္ရာဟာအျခားသူေတြအတြက္အပူမျဖစ္ေစဖုိ႔လည္း အေရးႀကီးတယ္။လမင္းကပုိးစုန္းၾကဴရဲ့အလင္းေလးပဲဆုိၿပီးပ်က္ရယ္မျပဳသလုိaနမင္းႀကီးရဲ့အလင္းပဲဆုိၿပီးလည္း မနာလုိမရွဳဆိတ္မရွိဘူး။ေန႔အခ်ိန္ေနမင္းႀကီးထြက္လာေတာ့သူကအသာအယာသူ႔အလင္းကုိရုပ္သိမ္းေပးလုိက္       တာပဲ။လမင္းႀကီးကတကယ့္ကုိမွမုဒိတာႀကီးတယ္ေလ။သူထက္သာတဲ့အလင္းေတြေရာက္လာေတာ့လည္းလမင္း      ႀကီးကမနာလုိျဖစ္မေနဘူး။သူတုိ႔ကုိလင္းခြင့္ေပးလုိက္တာပဲ။ ေနာက္ၿပီးလမင္းႀကီးကုိၾကည့္ပါလား။အၿမဲၿပဳံးေနတယ္ေလ။ငါ့ေျမးလည္းလမင္းလုိစိတ္ထားနဲ႔အၿမဲတမ္း ၿပဳံးေနႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားရမယ္။ငါ့ေျမးေၾကာင့္ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိမွမပူေလာင္ေစရဘူး။ေနာက္ၿပီး လမင္းႀကီးလုိပဲငါ့ေျမးလည္းဟုိလူ႔ကုိသာေစ၊ဒီလူ႔ကုိနာေစဆုိတဲ့စိတ္ထားမ်ိဳးမရွိေစရဘူး။လကြယ္ညမ်ားမွာအခြင့္      မရလုိ႔မသာရတာကုိစိတ္ညစ္မေနပဲအခြင့္ရတဲ့လသာညမ်ားမွာလမင္းႀကီးကအစြမ္းကုန္ထိန္ထိန္သာတာပဲေလ။           ဒါဟာလရဲ့အလွပဲေပါ့ေၿမးရယ္။ေၿမးလဲလမင္းႀကီးလုိေအးျမျခင္းေတြ၊အလင္းေတြကုိအမ်ားႀကီးေပးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္ရယ္လုိ႔ဘဝနဲ႔လကုိယွဥ္္တြဲျပကာၿပာတတ္တဲ့အဖြားစကားသံေတြကုိနားထဲမွာထင္ထင္ရွားရွား ျပန္                 လည္ၾကားေယာင္မိတယ္။ကုိယ့္စိတ္ကုိသိလုိ႔မ်ားလမင္းကတဆင္အဖြားကခုလုိစကားဆုိေလသလားလုိ႔လည္း                ေတြးမိလုိက္ေသးတယ္။          ေအးျမျခင္းေတြ၊ညီမွ်ျခင္းေတြ၊အလင္းေတြေပးတတ္တဲ့လမင္းအေၾကာင္းနဲ႔အတူ"မုဒိတာလမင္း"ဆုိတဲ့ စကားလုံးေလးကကုိယ့္ႏွစ္လုံးသားကတဆင့္ႏႈတ္ဖ်ားကုိေရာက္လာတယ္။အျခားဘယ္အရာေတြကုိမွပုိင္ဆုိင္ဖုိ႔ လုိလုိလားလားမရွိတတ္ေပမယ့္မနာလုိဝန္တုိျခင္းကင္းတဲ့စိတ္ထားေကာင္းတစ္ခုကုိပုိင္ဆုိင္တဲ့လူသားတစ္ဦးေ                                               တာ့ၿဖစ္ခ်င္တယ္။အထူးသျဖင့္ေတာ့အဖြားေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သလုိလမင္းႀကီးလုိအလင္းေတြေအးျမျခင္းေတြကုိအမ်ား                                               ႀကီးမေပးႏုိင္သည့္တုိင္ကုိယ္ဟာလူသားေတြအတြက္နဲနဲေလးျဖစ္ေစဦးေတာ့ေအးျမတဲ့အလင္းေရာင္ေပးသူ     တစ္ေယာက္လည္းပဲ ျဖစ္ခ်င္ေနမိတယ္။ ။