ဇူလိုင္ ၃၁၊ ၂၀၁၁
တကယ္ေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း (ျမန္မာ႔ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ ဥကၠ႒ႀကီးဦးေနဝင္း) ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာအာဏာသိမ္းလုိက္ျခင္းဟာဒီမုိကေရစီကုိသင္းကြပ္ပစ္လုိက္တာပဲျဖစ္ပါတယ္။သူအာဏာရခ်ိန္ကစ လို႔ပါတီစုံဒီမုိကေရစီဆုိတာလည္းဆိတ္သုဥ္းသြားရရွာတယ္…။၁၉၇၄မွာဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကုိ အတည္ျပဳၿပီး၊တုိင္းျပည္ကုိတပါတီအာဏာရွင္စနစ္နဲ႔သြားတယ္….စီးပြားေရးပုံစံမွာလည္း ဆုိရွယ္လစ္စီး ပြားေရးဆုိၿပီးၿပည္သူပုိင္အခန္းက႑ကုိေမွးမွိန္ေအာင္လုပ္..တံခါးပိတ္စီးပြားေရးမူဝါဒကုိခ်မွတ္ၿပီး ႏုိင္ငံ တကာရဲ႕လာေရာက္ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈေတြကုိလက္မခံဘူး။အဲဒီေတာ့ဘာျဖစ္လာလဲဆုိေတာ့ေမွာင္ခုိစီးပြားေရး စနစ္ဟာ…မဆလအစုိးရေခတ္မွာအရမ္းႀကီးထြားခဲ႔တယ္…က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ကနည္းပညာအားနည္းေ တာ့..ဘာမ်ား ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ တီထြင္ႏုိင္မွာလဲ။
ျပည္တြင္းမွာထုတ္လုပ္တဲ့ခပ္ညံ့ညံ့ပစၥည္းေတြကုိပဲသုံးစြဲရေတာ့တယ္။က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားဘဝ ကတကၠသုိလ္အေဆာင္ေတြမွာေပးထားတဲ့ဆင္တဲထုတ္႐ုပ္ၿမင္သံၾကားေတြဆုိဒီေန႔လူငယ္ေတြ ေတြ႔လုိက္ရ င္ရယ္ၾကမွာအမွန္ပဲ။ထင္း႐ူးေသတၱာပုံးႀကီးလုိဟာမ်ဳိးေနာက္တခါအံ့အားသင့္စရာမဆလအစုိးရရဲ႕လုပ္ရပ္ တခုရွိေသးတယ္ဗ်…။ပုိက္ဆံခ်မ္းသာလုိ႔အဖမ္းခံရတယ္ဆုိရင္…ယုံမလားမသိဘူး ...။အဲဒါတကယ္ပါ … ပုိက္ဆံခ်မ္းသာတဲ့သူေတြကုိ‘ဆူဇကာစစ္ဆင္္ေရး’ဆုိၿပီးေထာင္ထဲထည့္ထားတယ္….။သေဘာကေတာ့ … ဂုတ္ေသြးစုတ္အရင္းရွင္ေတြေပါ့ … ဒီလုပ္ေတြလုပ္လာေနမွာေတာ့ … ဒီတုိင္းျပည္မွ မမြဲ ... ဘယ္သူ မြဲေတာ့မွာလဲ …။ကမၻာ႔အဆင္းရဲဆုံးႏုိင္ငံစာရင္းဝင္သြားတယ္ …ဒီလုိနဲ႔ … ၁၉၆၂ စစ္အာဏာသိမ္းစဥ္က ပါဝင္ၿပီးေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီလုိ႔ေခၚတဲ့စစ္ေကာင္စီမွာအႀကီးအကဲတေယာက္အျဖစ္ပါဝင္ခဲ့တဲ့ … ဦးေအာင္ႀကီး(ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္းေအာင္ႀကီး-အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွာ...ခဏေလးဥကၠ႒ျဖစ္ ခဲ့ဖူးသူ)သူကဦးေနဝင္းဆီေပးပုိ႔ထားတဲ့..စာမ်က္ႏွာ၄၀ေက်ာ္ပါစာတမ္းတခုကလူထုၾကားထြက္ေပၚလာ တယ္ေလ…။ဦးေအာင္ႀကီးဟာဦးေနဝင္းရဲ႕အမ်က္ေတာ္ရွမႈေၾကာင့္အာဏာ႐ုတ္သိမ္းခံရသူတေယာက္ေပါ့။ မဆလကေနအထုတ္ခံလုိက္ရၿပီး...ရန္ကုန္ၿမိဳ႕စမ္းေခ်ာင္းအရပ္ေဒသမွာလက္ဘက္ရည္ဆုိင္ႀကီးဖြင့္ထား ၿပီး … ႏုိင္ငံေက်ာ္ ‘ေအာင္ႀကီးကိတ္’ ဆုိတာ သူ႔စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြပါ …။
သူ႔စာတမ္းက… လူထုၾကားမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ျပန္႔ျပန္႔ႏွံ႔ႏွံ႔ ေရာက္သြားခဲ့တယ္ …။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ဗ်ာဆုိအစခ်ီထားၿပီး…ၿဖစ္ေပၚေနတဲ့…လူမႈစီးပြား၊ ႏုိင္ငံေရး အၾကပ္အတည္းေတြကုိ တင္ျပထားတယ္ …။ဒါေပမယ့္သူ႔စာထဲမွာဦးေနဝင္းကုိေတာ့အျပစ္ဖုိ႔မထားဘူး…။ဒါေတြဦးေနဝင္းမသိပါဘူးေပါ့။ (သေဘာကေတာ့…သူမသိလုိ႔...ဒီလုိေတြျဖစ္ေနရတာပါေပါ့)…ေနာက္တခါ၁၉၆၂အာဏာသိမ္းစဥ္ကေ က်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အဦကုိဗုံးေဖာက္ခြဲၿပီး ေက်ာင္းသားအမ်ားအျပား ေသဆုံးခဲ့ၾကရတဲ့ ျဖစ္စဥ္ မွာသူေရာဦးေနဝင္းေရာႏွစ္ေယာက္လုံး..အျပစ္ကင္းမယ့္ေလဟန္ေတြပါပါဝင္တယ္။(၁၉၆၂အာဏာသိမ္းေ တာ့စစ္အာဏာရွင္မ်ားဟာရန္ကုန္တကၠသိုလ္ဝန္းထဲမွာရွိတဲ့ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အဦးကုိဗုံးေဖာ က္ခြဲၿပီးပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္းတဲ့အတြက္ေက်ာင္းသားေပါင္းမ်ားစြာေသေၾကခဲ့ရပါတယ္…။မ်ားစြာေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခ်ျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။အဲဒါကုိေတာ့ဆဲဗင္းဂ်ဴလုိင္ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈလုိ႔သမုိင္းတြင္ေစခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစလုိ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢကုိ တရားဝင္ ရပ္တည္ခြင့္ မေပးေတာ့တာ အခုထိပါပဲ)။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္..ဦးေအာင္ႀကီးရဲ႕စာတမ္းကေတာ့မ်က္ေမွာက္အေျခအေနနဲ႔အနီးစပ္ဆုံးအံဝင္ဂြင္က် ၿဖစ္သြားတဲ့အတြက္လူထုၾကားမွာေတာ္ေတာ္ဂယက္ထသြားၿပီဘယ္ေလာက္ထိဂယက္႐ုိက္သလည္းဆုိေတာ့ ပါတီညီလာခံမွာဦးေနဝင္းကုိယ္တုိင္ေက်ာင္းသားသမဂၢကိစၥကုိေၿဖရွင္းခ်က္ေပးရေတာ႔တယ္ …။ သူ႔ေျဖရွင္းခ်က္ကဦးေအာင္ႀကီးကုိပဲၿပန္ၿပီးလက္ညႇိဳးထုိးတရားခံအျဖစ္အျပစ္ဖုိ႔သေယာင္ေယာင္ ေၿပာဆုိ ခ်က္ေတြနဲ႔ေၿပာဆုိထားတယ္ေလ။အဲဒီပါတီညီလာခံမွာပဲဦးေနဝင္းကႏုိင္ငံေရးအစတခုကုိဟေပးလုိက္တယ္ …။တုိင္းျပည္ကုိတပါတီစနစ္နဲ႔ပဲသြားမလား…။ပါတီစုံစနစ္နဲ႔ပဲသြားမွာလားဆုိတာအဆုံးအျဖတ္ေပးဖုိ႔ … ညီလာခံကုိတင္ျပခဲ့တယ္။အဆုိးဆုံးကလူထုကုိစိမ္ေခၚတဲ့စကားေၿပာဆုိသြားတာပါ..။က်ေနာ္တုိ႔တခုတည္းေ သာျမန္႔မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကားကတဆင့္ပါတီညီလာခံက်င္းပတာကုိၾကည့္လုိက္ရတယ္။က်ေနာ္မွတ္မိေသးတယ္ ဦးေနဝင္းဟာ..မိန္႔ခြန္းေျပာဆုိေနရင္းကေဒါသေတြထြက္လာတယ္။(ၾကည့္ရေတာ္ေတာ္ကုိ႐ုပ္ဆုိးတာပါ) ဘာေျပာသလဲဆုိေတာ့“ဒီတခါတုိင္းျပည္မွာဆူဆူပူပူလုပ္တဲ့သူေတြကုိသတိေပးခ်င္တယ္ … … စစ္တပ္ဆုိတာမုိးေပၚေထာင္မေဖာက္ဘူး…ပစ္ရင္မွန္ေအာင္ပစ္တယ္…ေနာက္တခါဆူဆူပူပူလုပ္လုိ႔ ကေတာ့..လုပ္တဲ့သူေတြမလြယ္ဘူးသာျပင္”ဆုိေတာ့တုိင္းျပည္ကလူထုကပုိခ်ဥ္သြားၾကေတာ့တယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ပါတုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ့သူေၿပာအပ္တဲ့စကားလားဆုိတာဒါဟာေခတ္အဆက္ဆက္ က်န္ရစ္ေနတဲ့ဦးေနဝင္းရဲ႕သမုိင္းဝင္မိန္႔ခြန္းပါ။လူထုကဘာျဖစ္လာသလဲဆုိေတာ့။ေၾကာက္လန္႔မလာဘဲ ဒါသေတြပုိထြက္လာၾကတယ္။နဂုိကမွအေထြေထြအၾကပ္အတည္းေတြေငြစကၠဴေတြကုိတရားမဝင္သတ္မွတ္ လုိက္တဲ့ကိစၥေတြေၾကာင့္မေက်နပ္မႈအဆုိင္အခဲက ဦးေနဝင္းမိန္႔ခြန္းေၾကာင့္ … ပုိဆုိးလာၾကတယ္။
က်ေနာ္ဇာတိေျမကုိျပန္ေရာက္ေတာ့ထူးျခားခ်က္တခုကသက္ဆုိင္ရာနယ္ေျမမ်ားမွာပါတီဝင္မ်ား ကေနေက်ာင္းသားမ်ားကုိအနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္ဖုိ႔ကုိညႊန္ၾကားထားတယ္ေလ…။က်ေနာ္ေရနံေခ်ာင္း ၿပန္ေရာက္ေတာ့အိမ္ကျခံဝန္းအတြင္းမွာစစ္ျပန္၊စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအမိန္႔ရလုိင္စင္ထန္းရည္ဆုိင္ငွားတယ္။ အဲဒီမွာတာဝန္ခံလုပ္ေနတဲ့ဦးအံ့ေမာင္ဆုိတာသူကရပ္ကြက္ပါတီစိတ္မွဴးသူ႔ကုိၿမိဳ႕နယ္ပါတီယူနစ္ကတာဝန္ေ ပးထားတာ။က်ေနာ္႔ကုိအနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္ဖုိ႔ေပါ့။က်ေနာ္ကလည္းဟန္မပ်က္ေနရတယ္။သူကလည္းအရိ ပ္တၾကည့္ၾကည့္။က်ေနာ္အိမ္ကိုဝင္ထြက္သြားလာတတ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကုိအျမဲေလ့လာတယ္။ ၿပီးရင္မွတ္တမ္းတင္တယ္သတင္းပုိ႔တယ္။ဦးေအာင္ႀကီးစာတမ္းေတြကုိျဖန္႔ေတာ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က စာရြက္ေတြကုိေကာ္ပီကူးလုိ႔ရေအာင္လက္နဲ႔လုပ္ထားတဲ့ပစၥည္းေလးသူကဖန္တီးလာတယ္ … လုပ္ရမယ့္ေနရာကလည္းမရွိေတာ့က်ေနာ့္အိမ္မွာပဲကူးၾကတယ္။က်ေနာ္ကတခုၾကံရေတာ့တယ္…။ အခန္းထဲမွာဆုိရိပ္မိႏုိင္တယ္။ဒါေၾကာင့္အခန္းထဲမွာမကူးဘဲအျပင္မွာပဲေပၚတင္လုပ္တယ္။ဘယ္လုိလုပ္သ ဆုိေတာ့ကူးၿပီးသားစာရြက္ေတြကုိဖြက္ထားတရြက္ထြက္လာတရြက္ဖြက္ေပါ့။ေဘးနားမွာဆယ္တန္းသခၤ်ာ သင္ၾကားခ်က္စာရြက္ေတြကုိအသင့္ပုံထားတယ္။ထင္တဲ့အတုိင္းသူကလာၾကည့္တယ္။ဘာေတြလုပ္ေနၾက တာလဲေပါ့။
ဒါနဲ႔က်ေနာ္က“ေက်ာင္းအားရက္သုံးဖုိ႔ပုိက္ဆံမရွိတာနဲ႔၊က်ဴရွင္ကစာရြက္ေတြကုိကူးရင္းပုိက္ဆံ ရွာေနတာပါ”လုိ႔ဆုိေတာ့ သူကတရြက္ယူၾကည့္ၿပီး … အေျဖကုိ ေက်နပ္သြားပုံရတယ္…
“ေကာင္းပါတယ္ … မုန္႔ဖုိးရွာၾကေပါ့ … ေပါက္တတ္ကရေတြ မလုပ္ၿပီးတာပါပဲ”
က်ေနာ္ကမေက်နပ္တဲ့ပုံနဲ႔ …“ ေပါက္တတ္ကရေတြဆုိတာ… ဘာကုိ ဆုိလုိတာလဲဗ်”
“ဆူဆူပူပူမလုပ္ရင္ၿပီးတာပါပဲကြာ၊ငါ့ကုိပါတီကခုိင္းထားလုိ႔ကြ…ငါလည္းမင္းကို ေစာင့္ၾကည့္ရတာ တဒုကၡ…”သူက႐ုိးတယ္…သူ႔ရင္ထဲကပြင့္ပြင့္လင္းလင္းထြက္က်လာတယ္။က်ေနာ္သနားသြားမိတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ျဖန္႔လုိက္တဲ့ဦးေအာင္ႀကီးစာတမ္းေတြကလည္းလက္သိပ္ထုိးေတာ္ေတာ္ ျပန္႔သြားတယ္။ အဲဒီကာလေတြကေရဒီယုိအသံလႊင့္ဌာနဆုိတာသုံးခုလားပဲရွိတယ္။ဘီဘီစီရယ္၊ဗြီအုိေအ၊ေအာလ္အိႏၵိယ တသက္လုံးကေရဒီယုိနားမေထာင္ဘူးတဲ့က်ေနာ္တုိ႔တေတြအခုမျပတ္တမ္းနားေထာင္ေနရတယ္ေလ။ လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္းနားေထာင္ၾကတယ္။တုိင္းေက်ာ္လက္ဘက္ရည္ဆုိင္မွာေရဒီယုိအသံလႊင့္ ထားေတာ့လဘက္ရည္လာေသာက္သူေရာၿပင္ပကသူေတြေရာေန႔စဥ္လာနားေထာင္ၾကတာအမ်ားသား လား။အဲဒီမွာသတင္းေထာက္ခရစၥတုိဖာဂါးနက္ဆုိသူကေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ကုိေဌးႂကြယ္၊ ကုိေဌးေအာင္၊ကုိတင္ေမာင္ေမာင္ေထြး၊ကုိကုိလတ္တုိ႔နဲ႔ေတြ႔ၿပီးအဖမ္းခံလုိက္ရတဲ့ေက်ာင္းသူေတြထဲက… တေယာက္ေပါ့၊သူ႔နဲ႔အင္တာဗ်ဴးခန္းကလူထုစိတ္ကုိႏႈိးဆြေစခဲ့တာသူကအဖမ္းခံရစဥ္မွာလုံျခံဳေရးတပ္သားေ တြရဲ႕မုဒိန္းက်င့္ပုံေတြကုိေၿပာျပတယ္။ၾကားရတဲ့လူထုရင္ထဲမခံစားဘဲမေနႏုိင္ၾကေတာ့ဘူး။ မ်က္ရည္က်ၾကတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္းလူထုအေရးေတာ္ပုံႀကီးေပၚေပါက္ေရးအတြက္တၿမိဳ႕နယ္နဲ႔တၿမိဳ႕နယ္လွ်ဳိ႕ဝွက္ဆက္ သြယ္ၾက၊အသင့္ျပင္ၾကေပါ့။ဒီၾကားထဲမွာလူထုရဲ႕အစုိးရေပၚမေက်နပ္မႈႀကီးကုိ အာ႐ုံေျပာင္းေစခ်င္ေတာ့။ မဆလအစုိးရကဘာလုပ္သလဲဆုိေတာ့လူမ်ဳိးေရးအဓိက႐ုဏ္းကုိဖန္တီးေပးလုိက္တယ္…။ဒါကလည္း ဦးေနဝင္းအာဏာသိမ္းၿပီးကတည္းကတုိင္းျပည္မွာအစုိးရကုိလူထုကမေက်နပ္မႈႀကီးလာၿပီဆုိအာ႐ုံေျပာင္း ေအာင္လုပ္ေနၾက။ဒါမွအစုိးရကုိဆန္႔က်င္တဲ့ဆႏၵျပပြဲေတြမေပၚေပါက္ေတာ့မွာကုိး ေတာင္ႀကီး၊ ေအာင္လံ၊၊ ၿပည္ပဲခူးဘက္ေတြမွာကုလားဗမာအဓိက႐ုဏ္းေတြျဖစ္တယ္။မြတ္စလင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားခံလုိက္ရတယ္ ။ေသဆုံးမႈတခ်ဳိ႕ရွိခဲ့တယ္။ဒီအခ်ိန္မွာတႏုိင္ငံလုံးကုိ႐ုိက္ခတ္ေစမယ့္တပ္လွန္႔သံကအသံလႊင့္သတင္းဌာ နေတြကထြက္လာၿပီ၁၉၈၈ၾသဂုတ္လ၈ရက္ေန႔မွာတႏိုင္ငံလုံးမဆလလုိ႔ေခၚတဲ့ ျမန္မာ႔ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ ပါတီအစုိးရကုိတၿပိဳင္နက္တည္းေတာ္လွန္ၾကမယ္။လူထုေတာ္လွန္ေရးႀကီးဆင္ႏႊဲၾကမယ္။ အဲဒီေန႔ကလည္းသိပ္ထူးျခားတဲ့ေန႔ရွစ္ေလးလုံးေပါင္းဆုံထားတဲ့ေန႔ ၈. ၈. ၁၉၈၈။ သတင္းေတြကျပန္႔ေနၿပီအရပ္ထဲ၊ရြာထဲ၊ေစ်းထဲ၊ေက်ာင္းထဲေက်ာင္းသားေတြဆႏၵျပၾကေတာ့မယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္မဆလအစုိးရကသိပ္ထိတ္လန္႔ပုံေတာ့မျပဘူး။အရင္အခါေတြတုန္းကလုိႏွိမ္နင္းျပလုိက္ရင္ ၿပတ္သြားမယ္ပဲထင္ေနဆဲ။တႏုိင္ငံလုံးမွာသူတုိ႔ပါတီေတြလုံျခံဳေရးေတြကုိနည္းနည္းပါးပါးတပ္လွန္႔ထား႐ုံ ကလြဲလုိ႔ဆရာေတြကုိယ္တုိင္ကင္းေစာင့္ေနရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးစီစဥ္ရေတာ႔တယ္။အဲဒီမွာၿပႆနာကဘာလဲဆိုေတာ့က်ေနာ္တုိ႔ကေက်ာင္းသားေတြမွာ ဝင္ေငြမရွိဘူးပုိက္ဆံဆုိတာမိဘေတြကေပးမွမုန္႔ဖုိးအျဖစ္ရၾကတာ။နယ္အသီးသီးကုိသြားဖုိ႔ဆက္သြယ္ဖုိ႔ စာရြက္စာတမ္းေတြၿဖန္႔ေဝဖို႔ေငြလုိတယ္။လူတကာဆီလုိက္အလွဴခံလုိ႔ရတဲ့အမ်ဳိးလည္းမဟုတ္ဘူး။ဒါနဲ႔ လွွ်ိဳ႕ဝွက္အစည္းအေဝးထုိင္ဘာလုပ္ခဲ့ရသလဲဆုိေတာ့ခ်ဲေရာင္းမယ္။မ်ားမ်ားစားစားမဟုတ္ဘူး။၁၀ဖုိး အကြက္လားမသိဘူး။ဒါနဲ႔လူခြဲၿပီးလုိက္ေရာင္းတယ္။တေယာက္ကေမးတယ္။ေပါက္ရင္ဘယ္လုိလုပ္မလဲ ဆုိေတာ့ငါတုိ႔က(၈)ရက္ေန႔မွာလူထုအုံႂကြမႈစမွာခ်ဲက၁၅ရက္ေန႔မွထြက္မွာအဲဒီေတာ့ဒါထည့္တြက္ဖုိ႔ မလုိေတာ့ဘူး။ေပါက္တဲ့သူရွိရင္လည္းေတာင္းပန္လုိက္မယ္ကြာဆုိၿပီးကုိယ္ျမင္တဲ့အျမင္ေသးေသးေလးေ လးနဲ႔ေၿဖရွင္းခဲ့ၾကတယ္။ခ်ဲေရာင္းလုိ႔ရတဲ့ေငြေတြနဲ႔နယ္အသီးသီးကုိသြားၾကစာရြက္စာတမ္းေတြ ေဝၾကေပါ့။ ဒီလုိနဲ႔တျဖည္းျဖည္း(ၾသဂုတ္လ၈ရက္ေန႔)နီးကပ္လာတယ္။တေန႔က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကအူယား ဖားရားသတင္းလာေပးတယ္။
“ေဟ့ေကာင္…ငါသတင္းအတိက်ရထားၿပီ၊ပါတီယူနစ္အတြင္းသတင္းကေပါက္ထြက္လာတာ။ ငါတုိ႔ေက်ာင္းသားေတြကုိဒီရက္ပုိင္းအတြင္းအက်ယ္ေခၚၿပီးထိန္းသိမ္းထားလိမ့္မယ္..။အထူးသျဖင့္ရန္ကုန္ မွာေက်ာင္းတက္ေနတဲ့သူေတြျဖစ္ဖုိ႔မ်ားတယ္”က်ေနာ္လည္းေခါင္းေတာ္ေတာ္စားသြားတယ္..။ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူးအေတြ႔အၾကံဳကလည္းမရွိ။အသက္အရြယ္ကလည္းငယ္ရြယ္တဲ့သူေတြဆုိေတာ့ ဆုံးျဖတ္ရခက္သြားတယ္။ဒါနဲ႔က်ေနာ္တုိ႔ခ်က္ျခင္းလူစုၿပီးအစည္းအေဝးထုိင္တယ္။အားလုံးကသေဘာတူ ညီစြာနဲ႔ဆႏၵျပပြဲကုိ(ၾသဂုတ္လ၈ရက္ေန႔လုပ္မယ့္အစားေရွ႕တုိးၿပီး၆ရက္ေန႔မွာစတင္ဖုိ႔ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္ ၾကတယ္)။ရက္ကအရမ္းနီးေနၿပီလုပ္စရာရွိတာစီစဥ္စရာရွိတာေတြကုိအေသးစိတ္စီစဥ္ရေတာ႔တယ္။ ေနာက္တခါေရနံေျမကအလုပ္သမားတခ်ဳိ႕နဲ႔က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းသားေတြခ်ိတ္ဆက္မိတယ္။သူတုိ႔ပါပါဝင္ လာတယ္။
လူထုဆႏၵျပပြဲကုိစတင္ဖုိ႔ၿမိဳလယ္နဲ႔မနီးမေဝးမွာရွိတဲ့အထက(၁)ကုိေရြးခ်ယ္လုိက္တယ္။ဒီေက်ာင္း ကသမုိင္းအစဥ္လာႀကီးတဲ႔ေက်ာင္းဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကစလုိ႔အရွင္ဆႏၵာဓိက၊စာေရးဆရာမဂ်ဴးတုိ႔ ပညာရည္ႏုိ႔စုိ႔ခဲ့ရာေက်ာင္းေတာ္ႀကီး။တေယာက္ကေက်ာင္းရဲ႕ေျမပုံကုိၿပဳစုတယ္။အဖြဲ႔ေတြအသီးသီးခြဲလုိက္ ၾကတယ္။ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လုိက္တုိင္းေက်နပ္မိတာတခုကက်ေနာ္တုိ႔အားလုံးကထင္ရာျမင္ရာေတြနဲ႔ စုေပါင္းလုပ္လုိက္ၾကတာ။နည္းနည္းေတာ့စနစ္က်တယ္ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။အဖြဲ႔အသီးသီးခြဲၿပီးဘယ္သူက ဘယ္ေက်ာင္းေဆာင္မွာတာဝန္ယူမယ္။ဘယ္သူနဲ႔အဖြဲ႔ကေက်ာင္းေရွ႕တံခါးကုိပိတ္ လုံျခံဳေရးေစာင့္ၾကည့္ တာ၀န္ၿမိဳ႕ထဲတေလွ်ာက္ကေနေက်ာင္းအထိၾကားထဲမွာက်ေနာ္တုိ႔လူေတြတေယာက္ၿပီးတေယာက္ခ်ထား တယ္။အခ်ိန္ကုိက္တပ္လွန္႔ထားၿပီးသတ္မွတ္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္တာနဲ႔ၿမိဳ႕ထဲမွာရွိေနတဲ႔လူထုကုိေက်ာင္းသားေ တြဆႏၵျပၿပီဆုိတာကုိ ေဆာ္ၾသဖုိ႔ေပါ့ … …
၁၉၈၈ ၾသဂုတ္လ ၆ ရက္
က်ေနာ္(၅)ရက္ေန႔တညလုံးနီးပါးေလာက္မအိပ္ရဘူး။ေၾကြးေၾကာ္သံစာရြက္ငယ္ေလးေတြကူးေန တာ။မနက္လင္းခါနီးေလာက္ၾကမွတေမွးေလာက္ပဲေမွးလုိက္ရတယ္။မနက္(၈နာရီေလာက္ၿပင္ဆင္စရာ ရွိတာေတြကုိၿပင္ဆင္ရင္းဆုံရပ္ရွိရာကုိထြက္လာခဲ႔တယ္။လမ္းတေလွ်ာက္ၿဖတ္လာရင္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ေ ရနံေျမကအလုပ္သမားတခ်ဳိ႕အနည္းငယ္အကြာအေဝးဆီမွာမေရာင္မလည္လုပ္ရင္း ေနရာယူေနတာကုိ ေတြ႔လုိက္ရေတာ့ေတာ္ေတာ္အားတက္သြားမိတယ္။
အထက(၁)ေက်ာင္းေရွ႕မွာရွိတဲ့လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ကေနေက်ာင္းထဲကုိလွမ္းၿပီးအဆက္မျပတ္ အကဲခပ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ေက်ာင္းဝန္းတံခါးအဝင္ဝမွာဆရာေတြကေက်ာင္းသားေတြကုိေစာင့္ၾကည့္ စစ္ေဆးတာေတြလုပ္ေနတာကိုလွမ္းျမင္ေနရတယ္။ေရွ႕တံခါးေပါက္မႀကီးကဝင္ေရာက္ရမွာကသုံးဦး … က်ေနာ္ရယ္၊သက္ႏုိင္(ဒသာနိကေဗဒ)ေက်ာ္ဆန္းဦး(မေကြးေကာလိပ္)အားလုံးကရင္ခုန္ေနၾကတယ္။ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး၊က်ေနာ့္ခါးၾကားမွာဓားေျမႇာင္တုိေလးတေခ်ာင္းေဆာင္လာတယ္။ပထမေက်ာင္းတက္ေ ခါင္းေလာင္းထုိးသံၾကားလုိက္ရၿပီ။ရင္ခုန္သံေတြကအရင္ကထက္ပုိက်ယ္ေလာင္လာၿပီ။သုံးေယာက္လုံး လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ကေနထထြက္လာၿပီးအသင့္ေနရာယူလုိက္တယ္။ဒုတိယေခါင္းေလာင္းထုိးၿပီးရင္ေ က်ာင္းတံခါးကုိပိတ္လုိက္ေတာ့မွာေလ။အခ်ိန္ကေနာက္ထပ္ငါးမိနစ္ပဲက်န္ေတာ့တယ္။ခပ္လွမ္းလွမ္းကုိ လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေက်ာ္လင္းနဲ႔သူ႔အဖြဲ႔သားေတြကေက်ာင္းဝန္းတံ ခါးေတြကုိပိတ္ၿပီးထိန္းသိမ္းထားဖုိ႔အသင့္။က်ေနာ့္ကုိသူကလက္မေထာင္ျပတယ္။(အားလုံးအုိေကေပါ့)။ေ နာက္ေက်ာင္းေနာက္ဘက္ကေနပတ္ဝင္ၿပီးသြားမယ့္ေက်ာ္စြာတုိ႔အဖြဲ႔ကခပ္သုတ္သုတ္ေျပးသြားၿပီ … သက္ႏုိင္က က်ေနာ့္ကုိကပ္ၿပီး တုိးတုိးေလး လွမ္းေျပာတယ္။
“ကုိဝမ္း..မတတ္ႏုိင္ဘူးဗ်ာ…ေရွ႕ကေစာင့္ေနတဲ့ဆရာေတြက…ခင္ဗ်ားတုိ႔က်ေနာ္တုိ႔ဆရာေတြ သူတုိ႔ဘယ္လုိတားတားက်ေနာ္တုိ႔နားမေယာင္နဲ႔၊တြန္႔မသြားနဲ႔ေရွ႕ဆက္တုိးမယ္…”ဆုိေတာ့ ေက်ာ္ဆန္းဦး က …
“ငါတုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးသားပဲ… ေသခ်င္ေသပါေစ၊ ေနာက္မဆုတ္ဘူး-ဆက္လုပ္မယ္ …”
ေတာင္ဘက္အရပ္ဆီကတုိက္ခတ္လာတဲ့တခ်က္ေသာေလအေဝွ႔မွာဖုန္မႈန္႔ေတြဖြားခနဲလြင့္ထြက္လာ တယ္။ေရွ႕မွာေမာင္းႏွင္လာတဲ့ၿမင္းလွည္းတစီးရဲ႕ျမင္းခြာ႐ုိက္သံကဂီတစည္းခ်က္အလား။က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ရင္ခုန္သံမ်ားအလားၿပီးေတာ့ပတ္ဝန္းက်င္ႀကီးဟာပုံမွန္ထက္မ်ားၿငိမ္သက္ေနေရာ့သလား။ စိတ္အစဥ္မွာခံစားေနရင္းကေက်ာင္းဝန္းအတြင္းကဒုတိယ ေခါင္းေလာင္းသံက ထုိးေဖာက္ထြက္လာၿပီ။
ဂလုိင္ … ဂလုိင္ … ဂလုိင္ … ဂလုိင္ … ဂလုိင္ … … …
အပုိင္း (၃) ဆက္ပါဦးမည္ ...
အားလုံးကုိေလးစားစြာျဖင့္
ေမာင္ေမာင္ဝမ္း
မာင္ေမာင္ဝမ္း ဇူလိုင္ ၃၁၊ ၂၀၁၁
တကယ္ေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း (ျမန္မာ႔ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ ဥကၠ႒ႀကီးဦးေနဝင္း) ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာအာဏာသိမ္းလုိက္ျခင္းဟာဒီမုိကေရစီကုိသင္းကြပ္ပစ္လုိက္တာပဲျဖစ္ပါတယ္။သူအာဏာရခ်ိန္ကစ လို႔ပါတီစုံဒီမုိကေရစီဆုိတာလည္းဆိတ္သုဥ္းသြားရရွာတယ္…။၁၉၇၄မွာဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကုိ အတည္ျပဳၿပီး၊တုိင္းျပည္ကုိတပါတီအာဏာရွင္စနစ္နဲ႔သြားတယ္….စီးပြားေရးပုံစံမွာလည္း ဆုိရွယ္လစ္စီး ပြားေရးဆုိၿပီးၿပည္သူပုိင္အခန္းက႑ကုိေမွးမွိန္ေအာင္လုပ္..တံခါးပိတ္စီးပြားေရးမူဝါဒကုိခ်မွတ္ၿပီး ႏုိင္ငံ တကာရဲ႕လာေရာက္ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈေတြကုိလက္မခံဘူး။အဲဒီေတာ့ဘာျဖစ္လာလဲဆုိေတာ့ေမွာင္ခုိစီးပြားေရး စနစ္ဟာ…မဆလအစုိးရေခတ္မွာအရမ္းႀကီးထြားခဲ႔တယ္…က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ကနည္းပညာအားနည္းေ တာ့..ဘာမ်ား ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ တီထြင္ႏုိင္မွာလဲ။
ျပည္တြင္းမွာထုတ္လုပ္တဲ့ခပ္ညံ့ညံ့ပစၥည္းေတြကုိပဲသုံးစြဲရေတာ့တယ္။က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားဘဝ ကတကၠသုိလ္အေဆာင္ေတြမွာေပးထားတဲ့ဆင္တဲထုတ္႐ုပ္ၿမင္သံၾကားေတြဆုိဒီေန႔လူငယ္ေတြ ေတြ႔လုိက္ရ င္ရယ္ၾကမွာအမွန္ပဲ။ထင္း႐ူးေသတၱာပုံးႀကီးလုိဟာမ်ဳိးေနာက္တခါအံ့အားသင့္စရာမဆလအစုိးရရဲ႕လုပ္ရပ္ တခုရွိေသးတယ္ဗ်…။ပုိက္ဆံခ်မ္းသာလုိ႔အဖမ္းခံရတယ္ဆုိရင္…ယုံမလားမသိဘူး ...။အဲဒါတကယ္ပါ … ပုိက္ဆံခ်မ္းသာတဲ့သူေတြကုိ‘ဆူဇကာစစ္ဆင္္ေရး’ဆုိၿပီးေထာင္ထဲထည့္ထားတယ္….။သေဘာကေတာ့ … ဂုတ္ေသြးစုတ္အရင္းရွင္ေတြေပါ့ … ဒီလုပ္ေတြလုပ္လာေနမွာေတာ့ … ဒီတုိင္းျပည္မွ မမြဲ ... ဘယ္သူ မြဲေတာ့မွာလဲ …။ကမၻာ႔အဆင္းရဲဆုံးႏုိင္ငံစာရင္းဝင္သြားတယ္ …ဒီလုိနဲ႔ … ၁၉၆၂ စစ္အာဏာသိမ္းစဥ္က ပါဝင္ၿပီးေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီလုိ႔ေခၚတဲ့စစ္ေကာင္စီမွာအႀကီးအကဲတေယာက္အျဖစ္ပါဝင္ခဲ့တဲ့ … ဦးေအာင္ႀကီး(ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္းေအာင္ႀကီး-အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွာ...ခဏေလးဥကၠ႒ျဖစ္ ခဲ့ဖူးသူ)သူကဦးေနဝင္းဆီေပးပုိ႔ထားတဲ့..စာမ်က္ႏွာ၄၀ေက်ာ္ပါစာတမ္းတခုကလူထုၾကားထြက္ေပၚလာ တယ္ေလ…။ဦးေအာင္ႀကီးဟာဦးေနဝင္းရဲ႕အမ်က္ေတာ္ရွမႈေၾကာင့္အာဏာ႐ုတ္သိမ္းခံရသူတေယာက္ေပါ့။ မဆလကေနအထုတ္ခံလုိက္ရၿပီး...ရန္ကုန္ၿမိဳ႕စမ္းေခ်ာင္းအရပ္ေဒသမွာလက္ဘက္ရည္ဆုိင္ႀကီးဖြင့္ထား ၿပီး … ႏုိင္ငံေက်ာ္ ‘ေအာင္ႀကီးကိတ္’ ဆုိတာ သူ႔စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြပါ …။
သူ႔စာတမ္းက… လူထုၾကားမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ျပန္႔ျပန္႔ႏွံ႔ႏွံ႔ ေရာက္သြားခဲ့တယ္ …။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ဗ်ာဆုိအစခ်ီထားၿပီး…ၿဖစ္ေပၚေနတဲ့…လူမႈစီးပြား၊ ႏုိင္ငံေရး အၾကပ္အတည္းေတြကုိ တင္ျပထားတယ္ …။ဒါေပမယ့္သူ႔စာထဲမွာဦးေနဝင္းကုိေတာ့အျပစ္ဖုိ႔မထားဘူး…။ဒါေတြဦးေနဝင္းမသိပါဘူးေပါ့။ (သေဘာကေတာ့…သူမသိလုိ႔...ဒီလုိေတြျဖစ္ေနရတာပါေပါ့)…ေနာက္တခါ၁၉၆၂အာဏာသိမ္းစဥ္ကေ က်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အဦကုိဗုံးေဖာက္ခြဲၿပီး ေက်ာင္းသားအမ်ားအျပား ေသဆုံးခဲ့ၾကရတဲ့ ျဖစ္စဥ္ မွာသူေရာဦးေနဝင္းေရာႏွစ္ေယာက္လုံး..အျပစ္ကင္းမယ့္ေလဟန္ေတြပါပါဝင္တယ္။(၁၉၆၂အာဏာသိမ္းေ တာ့စစ္အာဏာရွင္မ်ားဟာရန္ကုန္တကၠသိုလ္ဝန္းထဲမွာရွိတဲ့ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အဦးကုိဗုံးေဖာ က္ခြဲၿပီးပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္းတဲ့အတြက္ေက်ာင္းသားေပါင္းမ်ားစြာေသေၾကခဲ့ရပါတယ္…။မ်ားစြာေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခ်ျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။အဲဒါကုိေတာ့ဆဲဗင္းဂ်ဴလုိင္ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈလုိ႔သမုိင္းတြင္ေစခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစလုိ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢကုိ တရားဝင္ ရပ္တည္ခြင့္ မေပးေတာ့တာ အခုထိပါပဲ)။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္..ဦးေအာင္ႀကီးရဲ႕စာတမ္းကေတာ့မ်က္ေမွာက္အေျခအေနနဲ႔အနီးစပ္ဆုံးအံဝင္ဂြင္က် ၿဖစ္သြားတဲ့အတြက္လူထုၾကားမွာေတာ္ေတာ္ဂယက္ထသြားၿပီဘယ္ေလာက္ထိဂယက္႐ုိက္သလည္းဆုိေတာ့ ပါတီညီလာခံမွာဦးေနဝင္းကုိယ္တုိင္ေက်ာင္းသားသမဂၢကိစၥကုိေၿဖရွင္းခ်က္ေပးရေတာ႔တယ္ …။ သူ႔ေျဖရွင္းခ်က္ကဦးေအာင္ႀကီးကုိပဲၿပန္ၿပီးလက္ညႇိဳးထုိးတရားခံအျဖစ္အျပစ္ဖုိ႔သေယာင္ေယာင္ ေၿပာဆုိ ခ်က္ေတြနဲ႔ေၿပာဆုိထားတယ္ေလ။အဲဒီပါတီညီလာခံမွာပဲဦးေနဝင္းကႏုိင္ငံေရးအစတခုကုိဟေပးလုိက္တယ္ …။တုိင္းျပည္ကုိတပါတီစနစ္နဲ႔ပဲသြားမလား…။ပါတီစုံစနစ္နဲ႔ပဲသြားမွာလားဆုိတာအဆုံးအျဖတ္ေပးဖုိ႔ … ညီလာခံကုိတင္ျပခဲ့တယ္။အဆုိးဆုံးကလူထုကုိစိမ္ေခၚတဲ့စကားေၿပာဆုိသြားတာပါ..။က်ေနာ္တုိ႔တခုတည္းေ သာျမန္႔မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကားကတဆင့္ပါတီညီလာခံက်င္းပတာကုိၾကည့္လုိက္ရတယ္။က်ေနာ္မွတ္မိေသးတယ္ ဦးေနဝင္းဟာ..မိန္႔ခြန္းေျပာဆုိေနရင္းကေဒါသေတြထြက္လာတယ္။(ၾကည့္ရေတာ္ေတာ္ကုိ႐ုပ္ဆုိးတာပါ) ဘာေျပာသလဲဆုိေတာ့“ဒီတခါတုိင္းျပည္မွာဆူဆူပူပူလုပ္တဲ့သူေတြကုိသတိေပးခ်င္တယ္ … … စစ္တပ္ဆုိတာမုိးေပၚေထာင္မေဖာက္ဘူး…ပစ္ရင္မွန္ေအာင္ပစ္တယ္…ေနာက္တခါဆူဆူပူပူလုပ္လုိ႔ ကေတာ့..လုပ္တဲ့သူေတြမလြယ္ဘူးသာျပင္”ဆုိေတာ့တုိင္းျပည္ကလူထုကပုိခ်ဥ္သြားၾကေတာ့တယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ပါတုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ့သူေၿပာအပ္တဲ့စကားလားဆုိတာဒါဟာေခတ္အဆက္ဆက္ က်န္ရစ္ေနတဲ့ဦးေနဝင္းရဲ႕သမုိင္းဝင္မိန္႔ခြန္းပါ။လူထုကဘာျဖစ္လာသလဲဆုိေတာ့။ေၾကာက္လန္႔မလာဘဲ ဒါသေတြပုိထြက္လာၾကတယ္။နဂုိကမွအေထြေထြအၾကပ္အတည္းေတြေငြစကၠဴေတြကုိတရားမဝင္သတ္မွတ္ လုိက္တဲ့ကိစၥေတြေၾကာင့္မေက်နပ္မႈအဆုိင္အခဲက ဦးေနဝင္းမိန္႔ခြန္းေၾကာင့္ … ပုိဆုိးလာၾကတယ္။
က်ေနာ္ဇာတိေျမကုိျပန္ေရာက္ေတာ့ထူးျခားခ်က္တခုကသက္ဆုိင္ရာနယ္ေျမမ်ားမွာပါတီဝင္မ်ား ကေနေက်ာင္းသားမ်ားကုိအနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္ဖုိ႔ကုိညႊန္ၾကားထားတယ္ေလ…။က်ေနာ္ေရနံေခ်ာင္း ၿပန္ေရာက္ေတာ့အိမ္ကျခံဝန္းအတြင္းမွာစစ္ျပန္၊စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအမိန္႔ရလုိင္စင္ထန္းရည္ဆုိင္ငွားတယ္။ အဲဒီမွာတာဝန္ခံလုပ္ေနတဲ့ဦးအံ့ေမာင္ဆုိတာသူကရပ္ကြက္ပါတီစိတ္မွဴးသူ႔ကုိၿမိဳ႕နယ္ပါတီယူနစ္ကတာဝန္ေ ပးထားတာ။က်ေနာ္႔ကုိအနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္ဖုိ႔ေပါ့။က်ေနာ္ကလည္းဟန္မပ်က္ေနရတယ္။သူကလည္းအရိ ပ္တၾကည့္ၾကည့္။က်ေနာ္အိမ္ကိုဝင္ထြက္သြားလာတတ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကုိအျမဲေလ့လာတယ္။ ၿပီးရင္မွတ္တမ္းတင္တယ္သတင္းပုိ႔တယ္။ဦးေအာင္ႀကီးစာတမ္းေတြကုိျဖန္႔ေတာ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က စာရြက္ေတြကုိေကာ္ပီကူးလုိ႔ရေအာင္လက္နဲ႔လုပ္ထားတဲ့ပစၥည္းေလးသူကဖန္တီးလာတယ္ … လုပ္ရမယ့္ေနရာကလည္းမရွိေတာ့က်ေနာ့္အိမ္မွာပဲကူးၾကတယ္။က်ေနာ္ကတခုၾကံရေတာ့တယ္…။ အခန္းထဲမွာဆုိရိပ္မိႏုိင္တယ္။ဒါေၾကာင့္အခန္းထဲမွာမကူးဘဲအျပင္မွာပဲေပၚတင္လုပ္တယ္။ဘယ္လုိလုပ္သ ဆုိေတာ့ကူးၿပီးသားစာရြက္ေတြကုိဖြက္ထားတရြက္ထြက္လာတရြက္ဖြက္ေပါ့။ေဘးနားမွာဆယ္တန္းသခၤ်ာ သင္ၾကားခ်က္စာရြက္ေတြကုိအသင့္ပုံထားတယ္။ထင္တဲ့အတုိင္းသူကလာၾကည့္တယ္။ဘာေတြလုပ္ေနၾက တာလဲေပါ့။
ဒါနဲ႔က်ေနာ္က“ေက်ာင္းအားရက္သုံးဖုိ႔ပုိက္ဆံမရွိတာနဲ႔၊က်ဴရွင္ကစာရြက္ေတြကုိကူးရင္းပုိက္ဆံ ရွာေနတာပါ”လုိ႔ဆုိေတာ့ သူကတရြက္ယူၾကည့္ၿပီး … အေျဖကုိ ေက်နပ္သြားပုံရတယ္…
“ေကာင္းပါတယ္ … မုန္႔ဖုိးရွာၾကေပါ့ … ေပါက္တတ္ကရေတြ မလုပ္ၿပီးတာပါပဲ”
က်ေနာ္ကမေက်နပ္တဲ့ပုံနဲ႔ …“ ေပါက္တတ္ကရေတြဆုိတာ… ဘာကုိ ဆုိလုိတာလဲဗ်”
“ဆူဆူပူပူမလုပ္ရင္ၿပီးတာပါပဲကြာ၊ငါ့ကုိပါတီကခုိင္းထားလုိ႔ကြ…ငါလည္းမင္းကို ေစာင့္ၾကည့္ရတာ တဒုကၡ…”သူက႐ုိးတယ္…သူ႔ရင္ထဲကပြင့္ပြင့္လင္းလင္းထြက္က်လာတယ္။က်ေနာ္သနားသြားမိတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ျဖန္႔လုိက္တဲ့ဦးေအာင္ႀကီးစာတမ္းေတြကလည္းလက္သိပ္ထုိးေတာ္ေတာ္ ျပန္႔သြားတယ္။ အဲဒီကာလေတြကေရဒီယုိအသံလႊင့္ဌာနဆုိတာသုံးခုလားပဲရွိတယ္။ဘီဘီစီရယ္၊ဗြီအုိေအ၊ေအာလ္အိႏၵိယ တသက္လုံးကေရဒီယုိနားမေထာင္ဘူးတဲ့က်ေနာ္တုိ႔တေတြအခုမျပတ္တမ္းနားေထာင္ေနရတယ္ေလ။ လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္းနားေထာင္ၾကတယ္။တုိင္းေက်ာ္လက္ဘက္ရည္ဆုိင္မွာေရဒီယုိအသံလႊင့္ ထားေတာ့လဘက္ရည္လာေသာက္သူေရာၿပင္ပကသူေတြေရာေန႔စဥ္လာနားေထာင္ၾကတာအမ်ားသား လား။အဲဒီမွာသတင္းေထာက္ခရစၥတုိဖာဂါးနက္ဆုိသူကေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ကုိေဌးႂကြယ္၊ ကုိေဌးေအာင္၊ကုိတင္ေမာင္ေမာင္ေထြး၊ကုိကုိလတ္တုိ႔နဲ႔ေတြ႔ၿပီးအဖမ္းခံလုိက္ရတဲ့ေက်ာင္းသူေတြထဲက… တေယာက္ေပါ့၊သူ႔နဲ႔အင္တာဗ်ဴးခန္းကလူထုစိတ္ကုိႏႈိးဆြေစခဲ့တာသူကအဖမ္းခံရစဥ္မွာလုံျခံဳေရးတပ္သားေ တြရဲ႕မုဒိန္းက်င့္ပုံေတြကုိေၿပာျပတယ္။ၾကားရတဲ့လူထုရင္ထဲမခံစားဘဲမေနႏုိင္ၾကေတာ့ဘူး။ မ်က္ရည္က်ၾကတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္းလူထုအေရးေတာ္ပုံႀကီးေပၚေပါက္ေရးအတြက္တၿမိဳ႕နယ္နဲ႔တၿမိဳ႕နယ္လွ်ဳိ႕ဝွက္ဆက္ သြယ္ၾက၊အသင့္ျပင္ၾကေပါ့။ဒီၾကားထဲမွာလူထုရဲ႕အစုိးရေပၚမေက်နပ္မႈႀကီးကုိ အာ႐ုံေျပာင္းေစခ်င္ေတာ့။ မဆလအစုိးရကဘာလုပ္သလဲဆုိေတာ့လူမ်ဳိးေရးအဓိက႐ုဏ္းကုိဖန္တီးေပးလုိက္တယ္…။ဒါကလည္း ဦးေနဝင္းအာဏာသိမ္းၿပီးကတည္းကတုိင္းျပည္မွာအစုိးရကုိလူထုကမေက်နပ္မႈႀကီးလာၿပီဆုိအာ႐ုံေျပာင္း ေအာင္လုပ္ေနၾက။ဒါမွအစုိးရကုိဆန္႔က်င္တဲ့ဆႏၵျပပြဲေတြမေပၚေပါက္ေတာ့မွာကုိး ေတာင္ႀကီး၊ ေအာင္လံ၊၊ ၿပည္ပဲခူးဘက္ေတြမွာကုလားဗမာအဓိက႐ုဏ္းေတြျဖစ္တယ္။မြတ္စလင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားခံလုိက္ရတယ္ ။ေသဆုံးမႈတခ်ဳိ႕ရွိခဲ့တယ္။ဒီအခ်ိန္မွာတႏုိင္ငံလုံးကုိ႐ုိက္ခတ္ေစမယ့္တပ္လွန္႔သံကအသံလႊင့္သတင္းဌာ နေတြကထြက္လာၿပီ၁၉၈၈ၾသဂုတ္လ၈ရက္ေန႔မွာတႏိုင္ငံလုံးမဆလလုိ႔ေခၚတဲ့ ျမန္မာ႔ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ ပါတီအစုိးရကုိတၿပိဳင္နက္တည္းေတာ္လွန္ၾကမယ္။လူထုေတာ္လွန္ေရးႀကီးဆင္ႏႊဲၾကမယ္။ အဲဒီေန႔ကလည္းသိပ္ထူးျခားတဲ့ေန႔ရွစ္ေလးလုံးေပါင္းဆုံထားတဲ့ေန႔ ၈. ၈. ၁၉၈၈။ သတင္းေတြကျပန္႔ေနၿပီအရပ္ထဲ၊ရြာထဲ၊ေစ်းထဲ၊ေက်ာင္းထဲေက်ာင္းသားေတြဆႏၵျပၾကေတာ့မယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္မဆလအစုိးရကသိပ္ထိတ္လန္႔ပုံေတာ့မျပဘူး။အရင္အခါေတြတုန္းကလုိႏွိမ္နင္းျပလုိက္ရင္ ၿပတ္သြားမယ္ပဲထင္ေနဆဲ။တႏုိင္ငံလုံးမွာသူတုိ႔ပါတီေတြလုံျခံဳေရးေတြကုိနည္းနည္းပါးပါးတပ္လွန္႔ထား႐ုံ ကလြဲလုိ႔ဆရာေတြကုိယ္တုိင္ကင္းေစာင့္ေနရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးစီစဥ္ရေတာ႔တယ္။အဲဒီမွာၿပႆနာကဘာလဲဆိုေတာ့က်ေနာ္တုိ႔ကေက်ာင္းသားေတြမွာ ဝင္ေငြမရွိဘူးပုိက္ဆံဆုိတာမိဘေတြကေပးမွမုန္႔ဖုိးအျဖစ္ရၾကတာ။နယ္အသီးသီးကုိသြားဖုိ႔ဆက္သြယ္ဖုိ႔ စာရြက္စာတမ္းေတြၿဖန္႔ေဝဖို႔ေငြလုိတယ္။လူတကာဆီလုိက္အလွဴခံလုိ႔ရတဲ့အမ်ဳိးလည္းမဟုတ္ဘူး။ဒါနဲ႔ လွွ်ိဳ႕ဝွက္အစည္းအေဝးထုိင္ဘာလုပ္ခဲ့ရသလဲဆုိေတာ့ခ်ဲေရာင္းမယ္။မ်ားမ်ားစားစားမဟုတ္ဘူး။၁၀ဖုိး အကြက္လားမသိဘူး။ဒါနဲ႔လူခြဲၿပီးလုိက္ေရာင္းတယ္။တေယာက္ကေမးတယ္။ေပါက္ရင္ဘယ္လုိလုပ္မလဲ ဆုိေတာ့ငါတုိ႔က(၈)ရက္ေန႔မွာလူထုအုံႂကြမႈစမွာခ်ဲက၁၅ရက္ေန႔မွထြက္မွာအဲဒီေတာ့ဒါထည့္တြက္ဖုိ႔ မလုိေတာ့ဘူး။ေပါက္တဲ့သူရွိရင္လည္းေတာင္းပန္လုိက္မယ္ကြာဆုိၿပီးကုိယ္ျမင္တဲ့အျမင္ေသးေသးေလးေ လးနဲ႔ေၿဖရွင္းခဲ့ၾကတယ္။ခ်ဲေရာင္းလုိ႔ရတဲ့ေငြေတြနဲ႔နယ္အသီးသီးကုိသြားၾကစာရြက္စာတမ္းေတြ ေဝၾကေပါ့။ ဒီလုိနဲ႔တျဖည္းျဖည္း(ၾသဂုတ္လ၈ရက္ေန႔)နီးကပ္လာတယ္။တေန႔က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကအူယား ဖားရားသတင္းလာေပးတယ္။
“ေဟ့ေကာင္…ငါသတင္းအတိက်ရထားၿပီ၊ပါတီယူနစ္အတြင္းသတင္းကေပါက္ထြက္လာတာ။ ငါတုိ႔ေက်ာင္းသားေတြကုိဒီရက္ပုိင္းအတြင္းအက်ယ္ေခၚၿပီးထိန္းသိမ္းထားလိမ့္မယ္..။အထူးသျဖင့္ရန္ကုန္ မွာေက်ာင္းတက္ေနတဲ့သူေတြျဖစ္ဖုိ႔မ်ားတယ္”က်ေနာ္လည္းေခါင္းေတာ္ေတာ္စားသြားတယ္..။ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူးအေတြ႔အၾကံဳကလည္းမရွိ။အသက္အရြယ္ကလည္းငယ္ရြယ္တဲ့သူေတြဆုိေတာ့ ဆုံးျဖတ္ရခက္သြားတယ္။ဒါနဲ႔က်ေနာ္တုိ႔ခ်က္ျခင္းလူစုၿပီးအစည္းအေဝးထုိင္တယ္။အားလုံးကသေဘာတူ ညီစြာနဲ႔ဆႏၵျပပြဲကုိ(ၾသဂုတ္လ၈ရက္ေန႔လုပ္မယ့္အစားေရွ႕တုိးၿပီး၆ရက္ေန႔မွာစတင္ဖုိ႔ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္ ၾကတယ္)။ရက္ကအရမ္းနီးေနၿပီလုပ္စရာရွိတာစီစဥ္စရာရွိတာေတြကုိအေသးစိတ္စီစဥ္ရေတာ႔တယ္။ ေနာက္တခါေရနံေျမကအလုပ္သမားတခ်ဳိ႕နဲ႔က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းသားေတြခ်ိတ္ဆက္မိတယ္။သူတုိ႔ပါပါဝင္ လာတယ္။
လူထုဆႏၵျပပြဲကုိစတင္ဖုိ႔ၿမိဳလယ္နဲ႔မနီးမေဝးမွာရွိတဲ့အထက(၁)ကုိေရြးခ်ယ္လုိက္တယ္။ဒီေက်ာင္း ကသမုိင္းအစဥ္လာႀကီးတဲ႔ေက်ာင္းဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကစလုိ႔အရွင္ဆႏၵာဓိက၊စာေရးဆရာမဂ်ဴးတုိ႔ ပညာရည္ႏုိ႔စုိ႔ခဲ့ရာေက်ာင္းေတာ္ႀကီး။တေယာက္ကေက်ာင္းရဲ႕ေျမပုံကုိၿပဳစုတယ္။အဖြဲ႔ေတြအသီးသီးခြဲလုိက္ ၾကတယ္။ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လုိက္တုိင္းေက်နပ္မိတာတခုကက်ေနာ္တုိ႔အားလုံးကထင္ရာျမင္ရာေတြနဲ႔ စုေပါင္းလုပ္လုိက္ၾကတာ။နည္းနည္းေတာ့စနစ္က်တယ္ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။အဖြဲ႔အသီးသီးခြဲၿပီးဘယ္သူက ဘယ္ေက်ာင္းေဆာင္မွာတာဝန္ယူမယ္။ဘယ္သူနဲ႔အဖြဲ႔ကေက်ာင္းေရွ႕တံခါးကုိပိတ္ လုံျခံဳေရးေစာင့္ၾကည့္ တာ၀န္ၿမိဳ႕ထဲတေလွ်ာက္ကေနေက်ာင္းအထိၾကားထဲမွာက်ေနာ္တုိ႔လူေတြတေယာက္ၿပီးတေယာက္ခ်ထား တယ္။အခ်ိန္ကုိက္တပ္လွန္႔ထားၿပီးသတ္မွတ္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္တာနဲ႔ၿမိဳ႕ထဲမွာရွိေနတဲ႔လူထုကုိေက်ာင္းသားေ တြဆႏၵျပၿပီဆုိတာကုိ ေဆာ္ၾသဖုိ႔ေပါ့ … …
၁၉၈၈ ၾသဂုတ္လ ၆ ရက္
က်ေနာ္(၅)ရက္ေန႔တညလုံးနီးပါးေလာက္မအိပ္ရဘူး။ေၾကြးေၾကာ္သံစာရြက္ငယ္ေလးေတြကူးေန တာ။မနက္လင္းခါနီးေလာက္ၾကမွတေမွးေလာက္ပဲေမွးလုိက္ရတယ္။မနက္(၈နာရီေလာက္ၿပင္ဆင္စရာ ရွိတာေတြကုိၿပင္ဆင္ရင္းဆုံရပ္ရွိရာကုိထြက္လာခဲ႔တယ္။လမ္းတေလွ်ာက္ၿဖတ္လာရင္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ေ ရနံေျမကအလုပ္သမားတခ်ဳိ႕အနည္းငယ္အကြာအေဝးဆီမွာမေရာင္မလည္လုပ္ရင္း ေနရာယူေနတာကုိ ေတြ႔လုိက္ရေတာ့ေတာ္ေတာ္အားတက္သြားမိတယ္။
အထက(၁)ေက်ာင္းေရွ႕မွာရွိတဲ့လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ကေနေက်ာင္းထဲကုိလွမ္းၿပီးအဆက္မျပတ္ အကဲခပ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ေက်ာင္းဝန္းတံခါးအဝင္ဝမွာဆရာေတြကေက်ာင္းသားေတြကုိေစာင့္ၾကည့္ စစ္ေဆးတာေတြလုပ္ေနတာကိုလွမ္းျမင္ေနရတယ္။ေရွ႕တံခါးေပါက္မႀကီးကဝင္ေရာက္ရမွာကသုံးဦး … က်ေနာ္ရယ္၊သက္ႏုိင္(ဒသာနိကေဗဒ)ေက်ာ္ဆန္းဦး(မေကြးေကာလိပ္)အားလုံးကရင္ခုန္ေနၾကတယ္။ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး၊က်ေနာ့္ခါးၾကားမွာဓားေျမႇာင္တုိေလးတေခ်ာင္းေဆာင္လာတယ္။ပထမေက်ာင္းတက္ေ ခါင္းေလာင္းထုိးသံၾကားလုိက္ရၿပီ။ရင္ခုန္သံေတြကအရင္ကထက္ပုိက်ယ္ေလာင္လာၿပီ။သုံးေယာက္လုံး လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ကေနထထြက္လာၿပီးအသင့္ေနရာယူလုိက္တယ္။ဒုတိယေခါင္းေလာင္းထုိးၿပီးရင္ေ က်ာင္းတံခါးကုိပိတ္လုိက္ေတာ့မွာေလ။အခ်ိန္ကေနာက္ထပ္ငါးမိနစ္ပဲက်န္ေတာ့တယ္။ခပ္လွမ္းလွမ္းကုိ လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေက်ာ္လင္းနဲ႔သူ႔အဖြဲ႔သားေတြကေက်ာင္းဝန္းတံ ခါးေတြကုိပိတ္ၿပီးထိန္းသိမ္းထားဖုိ႔အသင့္။က်ေနာ့္ကုိသူကလက္မေထာင္ျပတယ္။(အားလုံးအုိေကေပါ့)။ေ နာက္ေက်ာင္းေနာက္ဘက္ကေနပတ္ဝင္ၿပီးသြားမယ့္ေက်ာ္စြာတုိ႔အဖြဲ႔ကခပ္သုတ္သုတ္ေျပးသြားၿပီ … သက္ႏုိင္က က်ေနာ့္ကုိကပ္ၿပီး တုိးတုိးေလး လွမ္းေျပာတယ္။
“ကုိဝမ္း..မတတ္ႏုိင္ဘူးဗ်ာ…ေရွ႕ကေစာင့္ေနတဲ့ဆရာေတြက…ခင္ဗ်ားတုိ႔က်ေနာ္တုိ႔ဆရာေတြ သူတုိ႔ဘယ္လုိတားတားက်ေနာ္တုိ႔နားမေယာင္နဲ႔၊တြန္႔မသြားနဲ႔ေရွ႕ဆက္တုိးမယ္…”ဆုိေတာ့ ေက်ာ္ဆန္းဦး က …
“ငါတုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးသားပဲ… ေသခ်င္ေသပါေစ၊ ေနာက္မဆုတ္ဘူး-ဆက္လုပ္မယ္ …”
ေတာင္ဘက္အရပ္ဆီကတုိက္ခတ္လာတဲ့တခ်က္ေသာေလအေဝွ႔မွာဖုန္မႈန္႔ေတြဖြားခနဲလြင့္ထြက္လာ တယ္။ေရွ႕မွာေမာင္းႏွင္လာတဲ့ၿမင္းလွည္းတစီးရဲ႕ျမင္းခြာ႐ုိက္သံကဂီတစည္းခ်က္အလား။က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ရင္ခုန္သံမ်ားအလားၿပီးေတာ့ပတ္ဝန္းက်င္ႀကီးဟာပုံမွန္ထက္မ်ားၿငိမ္သက္ေနေရာ့သလား။ စိတ္အစဥ္မွာခံစားေနရင္းကေက်ာင္းဝန္းအတြင္းကဒုတိယ ေခါင္းေလာင္းသံက ထုိးေဖာက္ထြက္လာၿပီ။
ဂလုိင္ … ဂလုိင္ … ဂလုိင္ … ဂလုိင္ … ဂလုိင္ … … …
အပုိင္း (၃) ဆက္ပါဦးမည္ ...
အားလုံးကုိေလးစားစြာျဖင့္
ေမာင္ေမာင္ဝမ္း
0 comments:
Post a Comment